नाथोपदेशम् - मनः समाधौ परमार्थरङ्गं वि...

मनः समाधौ परमार्थरङ्गं
विधाय निष्पन्दमनुत्तरङ्गम् ।
बुधाः विधातुं भवभीतिभङ्गं
विभुं भजध्वंगिरिजाभुजंगम् ॥१॥

पाश्यावशेनेव महाविहङ्गं
वल्गाबलेनेव महातुरङ्गम् ।
निरुध्य योगेन मनःप्लवङ्गं
विभुं भजध्वंगिरिजाभुजंगम् ॥२॥

मन्त्रौषधादि क्रियया भुजङ्गं
यथा तथा वागुरया कुरङ्गम् ।
मनस्तदायम्य धियाऽस्तसङ्गं
विभुं भजध्वंगिरिजाभुजंगम् ॥३॥

भित्त्वालिकं सुभ्रुकुटी विभङ्गं
यस्याग्निरुद्यद्रभसादनङ्गम् ।
ददाह तं मोहतमःपतङ्गं
विभुं भजध्वंगिरिजाभुजंगम् ॥४॥

वहन्तमुद्दामभुजंगमङ्गं
जटाभरं निर्भरनाकगङ्गम् ।
विलोचनं चाग्निशिखा विषङ्गं
विभुं भजध्वंगिरिजाभुजंगम् ॥५॥

भवबन्धबद्धविधुरोद्धरणम्
फणिमण्डलज्वलदलंकरणम् ।
व्रजत क्ष्माधरदरीशरणं
शरणं तुषारकिरणाभरणम् ॥६॥

कृताघस्मरनिराकरणं
कटुकालकूटकबलीकरणम् ।
व्रजत प्रपन्नजनताशरणं
शरणं तुषारकिरणाभरणम् ॥७॥

मरुमेदिनीरचितसञ्चरणं
त्रिदशेन्द्रशेखरनतचरणम् ।
व्रजत त्रिदुःखहरणस्मरणं
शरणं तुषारकिरणाभरणम् ॥८॥

प्रणतजनजितजरामरणं
रचयन्तमाप्तभवनिस्तरणम् ।
व्रजताऽऽहित त्रिपुरसंहरणं
शरणं तुषारकिरणाभरणम् ॥९॥

अवधूतमोहतिमिरावरणं
करिकृत्तिकल्पितपरावरणम्
व्रजत प्रकल्पित पुरेशरणं
शरणं तुषारकिरणाभरणम् ॥१०॥

तरुणतमालमलीमसतालं
ज्वलनशिखापटलोज्ज्वलफालम्
शिरसिलसत्परमेष्ठिकपालं
श्रयत विभुं हतकल्मषजालम् ॥११॥

नरमुखकल्पितशेखरमालं
नतजनजृम्भितमोहहमालम् ।
नयनशिखाशतसाधितकालं
श्रयत विभुं हतकल्मषजालम् ॥१२॥

विषमविषाग्निशिखाविकरालं
फणिपतिहारमतीव विशालम् ।
गलभुविबिभ्रद्गरलकरालं
श्रयत विभुं हतकल्मषजालम् ॥१३॥

विदलितुं यमृते भवनालं
त्रिभुवनसीमनि कश्चन नाऽलम् ।
तममलमानसवासमरालं श्रयत
विभुं हतकल्मषजालम् ॥१४॥

कमलपरागपिशङ्गजटालं
जलधिसमर्पणतर्पितबालम् ।
भवभटभङ्गमहाकरवालं
श्रयत विभुं हतकल्मषजालम् ॥१५॥

अधिकस्मरभस्मरजोधवलं
नतलोकसमर्पितबोधबलम् ।
ध्वजधामविराजिमहाधवलं
भजत प्रभुमद्रिसुताधवलम् ॥१६॥

प्रभया परिभूत दलत् धवलं
गलमङ्गदरत्नशिखाशबलम् ।
दधतं विषकॢप्तमहाकबलं
भजत प्रभुमद्रिसुताधवलम् ॥१७॥

शिखरं द्युनदीलहरीतरलं
गलमूलमुपोढमहागरलम् ।
दधतं हृदयं च सुधासरलं
भजत प्रभुमद्रिसुताधवलम् ॥१८॥

अपनीतकुकर्मकलङ्कमलं
नतलोकवितीर्णमहाघमलं
ददतं शुभसिद्धिविपाकमलम्
भजत प्रभुमद्रिसुताधवलम् ॥१९॥

दधतं वचनं घनहासकलं
नमतां दलयन्तमघं सकलम् ।
भजतां च दिशन्तमभीष्टफलं
भजत प्रभुमद्रिसुताधवलम् ॥२०॥