वीरभद्रासन ३ *

(चित्र क्र. १७)
हे आसन म्हणजे वीरभद्रासन १ याचा पुढला, अधिक कठिण असा टप्पा होय.

पध्दती
१. ताडासनात उभे राहा. (चित्र क्र. १)
२. दीर्घ श्वास घ्या आणि पावलांमध्ये ४ ते ४ १/२ फूट राहील अशा तर्‍हेने उडी मारुन उभे राहा. (चित्र क्र. ३)
३. वीरभद्रासन १ या आसनातील शेवटची स्थिती उजव्या बाजूने करा. (चित्र क्र. १४)
४. श्वास सोडा. धड पुढे वाकवा आणि छाती उजव्या मांडीवर टेकवा. हात ताठ असू द्या आणि तळहात एकमेकांशी जुळवा (चित्र क्र.१६). दोनदा श्वास घेऊन होईपर्यंत या स्थितीत रहा.
५. श्वास सोडा आणि शरीर किंचित पुढे झुकवून डावा पाय जमिनीवरुन उचला आणि त्याच वेळी उजवा पाय पहारीसारखा ताठ करा. डावा पाय आत असा वळवा की पायाचा पुढला भाग जमिनीशी समांतर राहील. (चित्र क्र. १७)
६. दीर्घ आणि समतोल श्वसन करीत २० ते ३० सेकंद राहा.
७. तोल सांभाळताना (उजवा पाय सोडून) बाकी सर्व शरीर जमिनीशी समांतर ठेवा. उजवा पाय पूर्णपणे ताणलेला आणि ताठ असावा, तसेच तो जमिनीशी काटकोनात ठेवावा. उजव्या मांडीची मागची बाजू खेचून धरा आणि जणू काही दोन व्यक्ती दोन बाजूंकडून ओढीत आहेत, अशा तर्‍हेने हात आणि डावा पाय ताणून धरा.
८. श्वास सोडा आणि पुन्हा वीरभद्रासन १ मध्ये या. (चित्र क्र. १४)
९. हे आसन पुन्हा डाव्या बाजूने करा.

परिणाम
या आसनामुळे शरीराला समतोलपणा, डौल, लयबध्दता आणि सामर्थ्य यांचा लाभ कसा होतो हे चित्र क्र. १७ वरुन दिसेल. या आसनामुळे पोटाचे स्नायू आकुंचित आणि सुदृढ बनतात आणि पायाच्या स्नायूंना सुंदर आकार आणि कणखरपणा प्राप्त होतो. धावण्याचा व्यायाम करणार्‍यांनी हे आसन अवश्य करावे. कारण ते जोम आणि चपलता देणारे आहे. या आसनामुळे माणसाचा उभे राहाण्याचा आणि चालण्याचा डौल सुधारतो. आपण टाचांवर सर्व भार तोलून चुकीच्या पध्दतीने उभे राहातो त्यामुळे आपल्या समोतल वाढीला पायबंद बसतो व कण्याचा लवचिकपणा कमी होतो. टाचांवर भार देऊन उभे राहाण्यामुळे पोट पुढे येऊ लागते आणि शारीरिक व मानसिक चापल्य कमी होते. या आसनामुळे पायांच्या चवडयांवर ठामपणाने उभे राहाण्याची सवय होते, पोटाचे स्नायू आकुंचित राहातात आणि शरीर व मन तल्लख बनते.