भारूड - जोगी

९३१.
( राग-सोहनी; ताल-दीपचंदी )
आलेख जागे झूटी माया भागे ॥ध्रु०॥
जनबिन है सो देव निरंजन । संतसंग शुद्धि लागे ॥१॥
मुद्रा आसन ध्यान समाधी । दरखन भेद न लागे ॥२॥
माई मुंढी मार चलावे । ताहां भकाळ न जागे ॥३॥

९३२.
( राग-काफी; ताल-दीपचंदी )
आया बे जोगी आया जोगी आया ॥ध्रु०॥
सिंगित पत्री बभूत न बटवा । नहि कछु मुद्रा माया ॥१॥
नागचर्म वोरे व्याघ्रांबर फेरे । जटाजूट बनाया ॥२॥
रामदास साई अंतरवासी । रैना दिन झुले काया ॥३॥

९३३.
( राग-असावरी; ताल-त्रिताल )
नाथ बुझे सो नाथ हमारा । वाको लछन न्यारा रे ॥ध्रु०॥
कंथा काया मुद्रा माया । उसमे नाथ छपाया रे ॥१॥
आलेख जोगी बाजे सिंगी उसमे जागिन चंगी रे ॥२॥
माई मुंढी मार चलावे । दास कहे सो भावे ॥३॥

९३४.
( राग व ताल-वरील )
भेख न पाया भेख न पाया मुदल गवाया रे ॥ध्रु०॥
नाथ निरंजन जनमो जागे । उसकी शुद्धि न लागे ॥१॥
आसन छोरी सुखासन जावे । आसन दृढ न पाया रे ॥२॥
दास नाथ कीयो नहि प्राणी । दास कहे बकबानी रे ॥३॥

९३५.
( राग-जोगी; ताल-दीपचंदी )
जाग जाग जोगी जागतो जगजोगी ॥ध्रु०॥
जाग जागे जोगी तो आपण विभागी ।
देह धरी त्यागी तो अखंड वीतरागी ॥१॥
तो देहक्षेत्रपाळु तो करितो सांभाळु ।
तो सुक्ष्म केवळू ॥२॥
दास म्हणे रे तो सिद्ध तो सिद्धचि प्रसिद्ध ।
तो बोले नानाविध ॥३॥