३७० .
काळ जातो क्षणक्षणा । मूळ येईल मरणा ॥१॥
कांही धांवाधांव करी । जंव तो आहे काळ दुरी ॥२॥
देह आहे जाइजणे । भुललासी कवण्यागुणे ॥३॥
मायाजाळी गुंतले मन । परि हे दुःखासि कारण ॥४॥
सत्य वाटते सकळ । परि हे जातां नाही वेळ ॥५॥
रामीरामदास म्हणे । आतां सावधान होणे ॥६॥
३७१ .
नाही पुण्याची गांठोडी । तरि तो यम डोई फोडी ॥१॥
तेव्हां पस्तावा हो घडे । प्राणी पाही चहूंकडे ॥२॥
तप्त भूमिके लोळविती । आंगी सांडस लाविती ॥३॥
दास म्हणे हे सकळ । केल्या संचिताचे फळ ॥४॥
३७२ .
देव संसारी घालितो । अंतकाळी सोडवितो ॥१॥
तया देवास चुकले । प्राणी लोभे भांबावले ॥२॥
केले जेणे चराचर । देव विश्वासी आधार ॥३॥
देव जीवाचे जीवन । देव बंधविमोचन ॥४॥
देव सर्वांचे अंतरी । सांभाळितो निरंतरी ॥५॥
रामीरामदास म्हणे । जयाचेनि धन्य होणे ॥६॥
३७३ .
नदी मर्यादा सांडती । उष्णकाळी वोसावती ॥१॥
तैसा तारुण्याचा भर । सवे होतसे उतार ॥२॥
भाग्य चढे लागवेगे । सवेंचि प्राणी भीक मागे ॥३॥
रामदास म्हणे । जयाचेनि धन्य होणे ॥४॥
३७४ .
काय करिते हे मन । साक्ष आपुला आपण ॥१॥
हित आपुले करावे । नातरी यमलोका जावे ॥२॥
काय वासना म्हणते । आपणांस साक्ष येते ॥३॥
मन आहे बारगळ । केल्या होतसे निवळ ॥४॥
सोडीना हे संसारिक । कांही पहावा विवेक ॥५॥
दास म्हणे सावधान । पदरी बाधिले मरण ॥६॥
३७५ .
नाना व्यथा उद्बवती । प्राणी अकस्मात जाती ॥१॥
मृत्यु बांधिला पदरी । होते आयुष्याचे भरी ॥२॥
काळ लागला सन्निधी । एक घडी लागो नदी ॥३॥
रामदास सांगे खूण । भेद जाणे विचक्षण ॥४॥
३७६ .
लक्ष्मी आहे रे चंचळ । हीस जातां नाही वेळ ॥१॥
सत्य मानावे उत्तर । देव नित्य निरंतर ॥२॥
नाना वैभव समस्त । येती जाती अकस्मात ॥३॥
म्हणे रामीरामदास । काय देहाचा विश्वास ॥४॥
३७७ .
पुरे पट्टणे वसती । एक वेळ ओस होती ॥१॥
तैसे वैभव हे सकळ । येतां जातां नाही वेळ ॥२॥
बहुत सृष्टीची रचना । होय जाय क्षणक्षणा ॥३॥
दास म्हणे सांगो किती । आले गेले चक्रवर्ती ॥४॥
३७८ .
सांजे ओसरतां सांत । वांया करावा आकांत ॥१॥
तैसी सखी जिवलगे । जाती एकमेकांमागे ॥२॥
चारी दिवस यात्रा भरे । सवेंचि मागुती ओसरे ॥३॥
पूर्ण होतां महोत्साव । फुटे अवघा समुदाव ॥४॥
बहु वर्‍हाडी मिळाले । जैसे आले तैसे गेले ॥५॥
एक येती एक जाती । नाना कौतुक पाहती ॥६॥
बंधु बहिण माता पिता । कन्यापुत्र आणि कांता ॥७॥
ऋणानुबंधाचे कारण । वाया शोक निष्कारण ॥८॥
एक बहुसाल जिती । एक वेळेवारी जाती ॥९॥
बहुसाल दासदासी । नाना पशु गाई म्हैसी ॥१०॥
धनधान्याचे संचित । कांही होत कांही जात ॥११॥
रामीरामदास म्हणे । संसारासी येणे जाणे ॥१२॥
३७९ .
कोणी पुत्र कामा नये । मित्र करितो उपाय ॥१॥
कैचे आपुले परावे । अवघे ऋणानुबंधे घ्यावे ॥२॥
जिवलगाचिये परी । मातेहूनि लोभ करी ॥३॥
आहे कोण जाणे कैंची । परि जिवलग जीवाची ॥४॥
जिवलग जीव घेती । त्यांसि परावी रक्षिती ॥५॥
रामीरामदास म्हणे । न कळे देवाचे करणे ॥६॥