१९०
ज्यासी हरिची प्राप्ति व्हावी । तेणें हरिदिनी करावी ॥१॥
एकादशीं त्यजिल्यां अन्न । लाभ वैकुंठभुवन ॥२॥
रामीरामदास म्हणे । हरिजागरणा येणें ॥३॥
१९१
एकादशीच्या अन्नाखालीं । भयें पातकें पळालीं ॥१॥
कां जे संतीं अव्हेरिलीं । म्हणोनि तेथें थार झालीं ॥२॥
म्हणे रामीरामदास । घडती अंगिकारी त्यास ॥३॥
१९२
एकदशी नव्हे व्रत । वैकुंठींचा महापथ ॥१॥
परी रुक्मांगदाऐसा । व्हावा निश्चय मानसा ॥२॥
एकादशीच्या उपोषणें । विष्णुलोकीं ठाव घेणें ॥३॥
रामीरामदास म्हणे । काय प्रत्यक्षा प्रमाण ॥४॥
१९३
रुक्मांगद होता नर । आम्ही काय आहों खर ॥१॥
देव भक्तवेळाइत । राव रंक नाहीं तेथ ॥२॥
तेणें नेला अवघा गाऊ । आम्ही तरी स्वयें जाऊं ॥३॥
रामीरामदासीं काज । धरा एकमेकीं लाज ॥४॥
१९४
क्षीरापतीची वाटणी । तेथें जाली बहु दाटणी । पैस नाहीं राजांगणीं । कोणालागीं ॥१॥
रंगमाळा निरांजनें । तेथें वस्ती केली मनें । दिवस उगवतां सुमनें । कोमाईलीं ॥२॥
रथ देवाचा ओढिला । यात्रेकरां निरोप जाला । पुढें जायाचा गल्बला । ठायीं ठायीं ॥३॥
भक्तजन म्हणती देवा । आतां लोभ असों द्यावा । बहु सुकृताचा ठेवा । भक्ति तूझी ॥४॥
दास डोंगरीं राहतो । यात्रा देवाची पाहतो । देव भक्तांसवें जातो । ध्यानरुपें ॥५॥
टीप - द्वादशीचे दिवशी भजनाचे अखेरीस हा १९४वा अभंग म्हणून मग खिरापत वाटावयाची असते.