४३१ .
ज्ञान जाले भक्तजनां । सांडूं नये उपासना ॥१॥
ऐका साराचेंहि सार । मुख्य सांगतो विचार ॥२॥
हेंचि सर्वांचे कल्याण । मानूं नये अप्रमाण ॥३॥
दास म्हणे अनुभविले । भजन भगवंताचे ॥४॥
४३२ .
ज्ञातेपणे आदी सांडी । जाण त्या नांव पाषांडी ॥१॥
देव पतितपावन । त्यासी करी अभिमान ॥२॥
ध्रुव प्रल्हाद आपुले । भक्त जेणे उद्धरिले ॥३॥
बहुसाल भूमंडळी । तारी भक्तांची मंडळी ॥४॥
जडमूढ सांगो किती । ज्याच्या नामे होते गति ॥५॥
रामीरामदास म्हणे । अंतकाळी सोडवणे ॥६॥
४३३ .
आत्मज्ञाने पारंगत । जाला बोलका महंत ॥१॥
तरि आदि सांडूं नये । देव भक्तासी उपाय ॥२॥
गुरुपद हातां आले । भूमंडळी सत्ता चाले ॥३॥
दास म्हणे ज्ञान जाले । सर्व मिथ्यासे कळले ॥४॥
४३४ .
सकळ कळा हातां आल्या । ऋद्धि सिद्धि ही वोळल्या ॥१॥
तरी आदि सांडूं नये । देव भक्ताचा उपाय ॥२॥
मनोसिद्धि वाचासिद्धि । जाली उदंड उपाधि ॥३॥
दास म्हणे राज्य जाले । इंद्रपद हातां आले ॥४॥
४३५ .
जीव शिव पिंडब्रह्मांडरचना । उभारुनि पुन्हां संहारावी ॥१॥
सर्व खटपट सांडूनियां मागे । भक्तीचेनीयोगे समाधान ॥२॥
वेदी कर्मकांड बोलिले उदंड । आटणीचे दंड आटाआटी ॥३॥
व्रते तपे दाने योगे धूम्रपाने । नाना तीर्थाटणे दास म्हणे ॥४॥
४३६ .
अनुभव वाचे बोलिले न आये । भावनेने काय भावूं आता ॥१॥
भावूं आतां देव कैसा निरवयव । म्हणोनियां भाव सगुणासी ॥२॥
सगुणासि भाव लावितां स्वभाव । पालटे अभाव दास म्हणे ॥३॥
४३७ .
अभक्त भोगिती यातना । देव राखे भक्तजनां ॥१॥
देव भक्त दोन्ही एक । यम देवाचा सेवक ॥२॥
भक्ती देव केला सखा । तोचि त्यांचा पाठिराखा ॥३॥
रामीरामदास म्हणे । भक्ति करा याकारणे ॥४॥
४३८ .
तुज कोठे पाहूं देवा । तुझी कैसी करुं सेवा ॥१॥
बहु देव पाहुनि आलो । बहुरुपे भांबावलो ॥२॥
किती देवालये मोडती । किती देव भंगुनी जाती ॥३॥
बहुतांच्या बोले गेलो । तेणे बहुत कष्टलो ॥४॥
रामीरामदास म्हणे । ऐसी जनांची लक्षणे ॥५॥
४३९ .
देव म्हणे मी जाणार नाही । आतां चिंता न करी कांही ॥१॥
मज पहावे संतांपांशी । सेवी जाणत्या भक्तांसी ॥२॥
मज जाणावे विचारे । सगुणाची भजनद्वारे ॥३॥
भक्तांसन्निध राहतो । योगक्षेमही वाहतो ॥४॥