४६१ .
गजेंद्र सावजे धरिला पानेडी । रामे तेथे उडी टाकियेली ॥१॥
प्रल्हाद गांजिला तया कोण सोडी । रामे० ॥२॥
तेहतिस कोटि देव पडिले बांदोडी । रामे० ॥३॥
क्षत्रिये पीडिली ब्राह्मणे बापुडी । रामे० ॥४॥
दासापायी पडली देहबुद्धी बेडी । रामे० ॥५॥
रामदास म्हणे का करिसी वणवण । रामे भक्ते कोण उपेक्षिले ॥६॥
४६२ .
अंतीचा सोयरा राम मनी धरा । सोईर्‍या इतरां चाड नाही ॥१॥
सोयरे जिवलग मुरडती जेथूनी । राम तये स्थानी जिवलग ॥२॥
जीवांतील जीव स्वजन राघव । माझा अंतर्भाव सर्व जाणे ॥३॥
सोयर्‍याचे सुख वैभव साजणे । रामे आपंगणे दगदल्या ॥४॥
अनन्यशरण जावे तया एका । रामदासरंकाचिय स्वामी ॥५॥
४६३ .
अनन्याचे पाळी लळे ॥ पायी ब्रीद वळी रुळे ॥१॥
महामुद्गालाचे प्रेभे ॥ रणछोडी आला राम ॥२॥
तारी तुकयाचे पुस्तक ॥ देव ब्रह्मांड नायक ॥३॥
कृष्णातीरी हाका मारी ॥ दासा भेटी द्या अंतरी ॥४॥
४६४ .
राम दीनाचा कैवारी । सेवकाचा अंगिकारी ॥१॥
अंगिकारिले वानर । त्यांची ख्याति जाली थोर ॥२॥
स्वये निजधामा जाणे । राज्य कीजे बिभीषणे ॥३॥
मज वैर केले साहे । परी भक्तांचे न साहे ॥४॥
रामीरामदास म्हणे । दृढ भक्तीचेनि गुणे ॥५॥
४६५ .
शिरी आहे रामराज । औषधाचे कोण काज ॥१॥
जो जो प्रयत्न रामावीण । तो तो दुःखासी कारण ॥ध्रु०॥
शंकराचे हळाहळ । जेणे केले सुशीतळ ॥२॥
आम्हां तोचि तो रक्षिता ॥ रामदासी नाही चिंता ॥३॥
४६६ .
रे मनुष्ये काय द्यावे । एका रघुविरा मागावे ॥ध्रु०॥
उपमन्ये धांवा केला । क्षीरसिंधु त्या दिधला ॥१॥
धुरु शरण चक्रपाणी । अढळ शोभे तारांगणी ॥२॥
राम म्हणतां वदनी । गणिका बैसली विमानी ॥३॥
बाळमित्र निष्कांचन । त्याचे दरिद्र विच्छिन्न ॥४॥
दासी कुब्जा म्हातारी । केली लावण्य सुंदरी ॥५॥
शुकमिषे रामवाणी । म्हणतां पावन कुंटणी ॥६॥
शरणांगत निशाचर । राज्य देऊनी अमर ॥७॥
होता बंधूने गांजिला । तो सुग्रीव राजा केला ॥८॥
तया अंबरीषाकारणे । दहा वेळा येणे जाणे ॥९॥
रामदासी रामराव । निजपदी जाला ठाव ॥१०॥
४६७ .
धन्य धन्य ते वानर । जवळी राम निरंतर ॥१॥
ब्रह्मादिकां नातुडे ध्यानी । तो राम वानरी गोठणी ॥२॥
वेदश्रुतीस नाकळे महिमा । तो गुज सांगे प्लवंगमा ॥३॥
वानरवेषधारी देव । भाग्ये लाधला केशव ॥४॥
दास म्हणे दैवाचे । आवडते रघुरायाचे ॥५॥
४६८ .
हरि माझे जीवींचे जीवन । हरि माझे मनींचे मोहन ।
हरि माझे सर्व तनुमन । हरि वर देव पुरातन ॥१॥
हरि मज अंतरी भरला । भरोनियां उदंड उरला ।
सकळ देहधारकी पुरला । सेखी आपेआपचि मुरला ॥२॥
देह धरी त्यागी नानापरी । बहुगुण ते कळाकुसरी ।
लीळा ऐसी न दिसे दुसरी । येकला चि करी भरोवरी ॥३॥
आपणचि उंच नीच जाला । आपण चि तो भला शोभला ।
कितीएक वोळला क्षोभला । जगदंतरी तो भला लाभला ॥४॥
तरुवर शोभताती जळे । डोलताती पाने फूल फळे ।
कितीएक निवळ निवळे । तयांपरि पाळिजे गोवळे ॥५॥
तोचि एक गातो तो ऐकतो । वाजवी तो तोचि तो नाचतो ।
तिन्ही लोक कोण वर्तवीतो । आपणांसि आपण स्तवितो ॥६॥
दास म्हणे हे एक नवल । खोल तरी खोलाहुनी खोल ।
परोपरी बोलवितो बोल । तयावीण सर्व कांही फोल ॥७॥
४६९ .
भुकेल्यां भोजन तान्हेल्यां जीवन । देतो नारायण रे कृपाळूपणे ॥१॥
मनाची वासना पुरती कामना । धन्य जगज्जीवना कृपाळूपणे ॥२॥
धन्य विश्वंभरा धन्य जगदंतरा । ऐसा न दिसे दुसरा कृपाळूपणे ॥३॥
वेद नेति नेति सांगावे ते किती । दास म्हणे हे प्रचिती कृपाळुपणे ॥४॥
४७० .
संसारीचे दुःख मज वाटे सुख । राघवाचे मुख पाहतांचि ॥१॥
माझे सुख माझ्या राघवाच्या पायी । तेणे मी हृदयी निवईन ॥२॥
आम्हां नाही चिंता संसारी असतां । वाचे गुणे गातां राघवाचे ॥३॥
रामदास म्हणे राम सीतापति । तेथे मी विश्रांति पावईन ॥४॥