पूर्वभागः - अध्यायः ८७

सूत उवाच ॥
निशम्य ते महाप्राज्ञाः कुमाराद्याः पिनाकिनम् ॥
प्रोचुः प्रणम्य वै भीताः प्रसन्नं परमेश्वरम् ॥१॥

एवं चेदनया देव्याहैमवत्या महेश्वर ॥
क्रीडसे विविधैर्भोगैः कथं वक्तुमिहार्हसि ॥२॥

सूत उवाच ॥
एवमुक्तः प्रहस्येशः पिनाकी नीललोहितः ॥
प्राहतामंबिकां प्रेक्ष्य प्रणिपत्य स्थितान् द्विजान् ॥३॥

बंधमोक्षौ न चैवेह मम स्वेच्छशरीरिणः ॥
अकार्तज्ञः पशुर्जीवो विभुर्भोक्ता ह्यणुः पुमान् ॥४॥

मायी च मायया बद्धः कर्मभिर्युज्यते तु सः ॥
ज्ञानं ध्यानं च बंधश्च मोक्षो नास्त्यात्मनो द्विजाः ॥५॥

यदैवं मयि विद्वान् यस्तस्यापि न च सर्वतः ॥
एषा विद्या ह्यहं वेद्यः प्रज्ञैषा च श्रुतिः स्मृतिः ॥६॥

धृतिरेषा मया निष्ठा ज्ञानशक्तिः क्रिया तथा ॥
इच्छाख्या च तथा ह्यज्ञा द्वे विद्ये न च संशयः ॥७॥

न ह्येषा प्रकृतिर्जैवी विकृतिश्च विचारतः ॥
विकारो नैव मायैषा सदसद्व्यक्तिवर्जिता ॥८॥

पुरा ममाज्ञ मद्वक्त्रात्समुत्पन्ना सनातनी ॥
पंचवक्त्रा महाभागा जगतामभयप्रदा ॥९॥

तामाज्ञां संप्रविश्याहं चिंतयन् जगतां हितम् ॥
सप्तविंशत्प्रकारेण सर्वं व्याप्यानया शिवः ॥१०॥

तदाप्रभृति वै मोक्षप्रवृत्तिर्द्विजसत्तमाः ॥
सूत उवाच ॥
एवमुक्त्वा तदापश्यद्भवानीं परमेश्वरः ॥११॥

भवानी च तमालोक्य मायामहरदव्यया ॥
ते मायामलनिर्मुक्ता मुनयः प्रेक्ष्य पार्वतीम् ॥१२॥

प्रीता बभूवुर्मुक्ताश्च तस्मादेषा परा गतिः ॥
उमाशंकरयोर्भेदो नास्त्येव परमार्थतः ॥१३॥

द्विधासौ रूपमास्थाय स्थित एव न संशयः ॥
यदा विद्वानसंगः स्यादाज्ञया परमेष्ठिनः ॥१४॥

तदा मुक्तिः क्षणादेव नान्यथा कर्मकोटिभिः ॥
क्रमोऽविवक्षितो भूतविवृद्धः परमेष्ठिनः ॥१५॥

प्रसादेन क्षणान्मुक्तिः प्रतिज्ञैषा न संशयः ॥
गर्भस्थो जायमानो वा बालो वा तरुणोपि वा ॥१६॥

वृद्धो वा मुच्यते जंतुः प्रसादात्परमेष्ठिनः ॥
अंडजश्चोद्भिजो वापि स्वेदजो वापि मुच्यते ॥१७॥

प्रसादाद्देवदेवस्य नात्र कार्या विचारणा ॥
एष एव जगन्नाथो बंधमोक्षकरः शिवः ॥१८॥

भूर्भुवःस्वर्महश्चैव जनः साक्षात्तपः स्वयम् ॥
सत्यलोकस्तथांडानां कोटिकोटिशतानि च ॥१९॥

विग्रहं देवदेवस्य तथांडावरणाष्टकम् ॥
सप्तद्वीपेषु सर्वेषु पर्वतेषु वनेषु च ॥२०॥

समुद्रेषु च सर्वेषु वायुस्कंधेषु सर्वतः ॥
तथान्येषु च लोकेषु वसंति च चराचराः ॥२१॥

सर्वे भवांशजा नूनं गतिस्त्वेषां स एव वै ॥
सर्वो रुद्रो नमस्तस्मै पुरुषाय महात्मने ॥२२॥

विश्वं भूतं तथा जातं बहुधा रुद्र एव सः ॥
रुद्राज्ञैषा स्थिता देवी ह्यनया मुक्तिरंबिका ॥२३॥

इत्येवं खेचराः सिद्धा जजल्पुः प्रीतमानसाः ॥
यदाऽवलोक्य तान् सर्वान्प्रसादादनयांबिका ॥२४॥

तदा तिष्ठंति सायुज्यं प्राप्तास्ते खेचराः प्रभोः ॥२५॥

इति श्रीलिंगमहापुराणे पूर्वभागे मुनिमोहशमनं नाम सप्ताशीतितमोऽध्यायः ॥८७॥