मराठी मुख्य सूची|मराठी साहित्य|गाणी व कविता|मध्वमुनीश्वरांची कविता| पदे १ ते १० मध्वमुनीश्वरांची कविता गणपतीचीं पदें पद १ ते १० पद ११ ते २० पद २१ ते ३० पद ३१ ते ४० पद ४१ ते ५० पद ५१ ते ६० पद ६१ ते ७० पद ७१ ते ८० पद ८१ ते ९० पद ९१ ते १०० पद १०१ ते ११० पद १११ ते १२४ १ ते ३ पदे १ ते १० पदे ११ ते २० पदे २१ ते ३० पदे ३१ ते ४० पदे ४१ ते ५० पदे ५१ ते ६० पदे ६१ ते ७० पदे ७१ ते ८० पदे ८१ ते ९० पदे ९१ ते १०० पदे १०१ ते ११० पदे १११ ते १२० पदे १२१ ते १३२ पदे १ ते १० पदे ११ ते १९ पदे १ ते ५ पदे १ ते २ परशुरामाचे पद पदे १ ते ५ पदे १ ते ६ पदे १ ते ७ पदे १ ते ११ पदे १ ते १० पदे ११ ते २० पदे २१ ते ३० पदे ३१ ते ४६ पदे १ ते ३ पदे १ ते १० पदे ११ ते २० पदे २१ ते ३० पदे ३१ ते ४० पदे ४१ ते ५० पदे ५१ ते ६० पदे ६१ ते ७० पदे ७१ ते ८० पदे ८१ ते ९० पदे ९१ ते १०० पदे १०१ ते ११० पदे १११ ते १२० पदे १२१ ते १३० पदे १३१ ते १४० पदे १४१ ते १५० पदे १५१ ते १६० पदे १६१ ते १७० पदे १७१ ते १८० पदे १८१ ते १८८ पदे १ ते १० पदे ११ ते १७ श्लोक १ ला अभंग २ रा अभंग ३ रा अभंग ४ था अभंग ५ वा आरती गणपतीची आरती विठ्ठलाची आरती पांडुरंगाची आरती रामाची आरती मारुतीची आरती कृष्णाची आरती खंडेरायाची आरती नरहरीची आरती नृसिंहाची आरती मोहनीराची आरती मोहनीराजाची आरती देवीची आरती जगदंबेची आरती ललितादेवीची आरती भागीरथीची आरती गुरूची पदे १ ते १० पदे ११ ते २० पदे २१ ते २८ पदे १ ते १० पदे ११ ते २० पदे २१ ते ३० पद ३१ वें पत्रिका भागीरथी ३२ वीं पदे ३३ ते ३८ स्थलवर्णन - पदे १ ते १० मध्वमुनीश्वरांची कविता Tags : kavitamadhvamunipoemकविताकाव्यमध्वमुनी स्थलवर्णन - पदे १ ते १० Translation - भाषांतर श्लोक १ ला ( हरशुलेश्वराचे ) भगलाचरणिं मंगलमूर्ति । वंदिला सकल पंडितधूर्तीं । तो दयाळु मज देउनि स्फूर्ति । वाढवूं भजनआवडि पूर्ति ॥१॥बांधुनी कनकपिंग जटा कीं । उग्र शूल असुरांवरि टाकी । धाम मंगल सुमंगल लोकीं । भेटतो सगुण निष्कपटा कीं ॥२॥तो गजासुर वधी शशिमौली । येत डुल्लत कसा हरशूलीं । शुद्ध नीर कपिला शुभ कूळीं । शूल रोवुनि बसे वटमूळीं ॥३॥तीर्थभूमि भुवनातळिं शुद्धा । पुण्यदायक पुराणप्रसिद्धा । शैल जे सकपिला अविरुद्रा । मान्य जे विधि शिवा अनिरुद्रा ॥४॥चंद्र सूर्य वसती निजकुंडीं । स्नानकाळिं पडीत मुखंडी । रामकृष्ण वदती जन तुंडीं । त्यांसि मुक्तिवनिता मग धुंडी ॥५॥दर्शनें स्तविति श्रीहरसाही । त्याच तीर्थिं वसते हरसाई । सेवकांसि करि शीतल साई । जीसि पूजित असे जलशाई ॥६॥देव सुंदर तेहतिस कोटी । गुप्तरूप वसती क्षितिपोटीं । ज्यावरी हरि कृपा करि मोठी । त्या नरासि तरि या स्थळिं लोटी ॥७॥उत्तराभिमुख मारुति जेथें । सर्वदा विजय मंगल तेथें । जानकीसहित राघव येथें । नांदतो म्हणुनि सद्गति देते ॥८॥ज्येष्ठ बंधु वसतो गळनिंबा । हा कनिष्ठ हृदयीं न विसंबा । लोक हो तुम्हिं त्यजूनि विलंबा । शूलपाणि हर हा अवलंबा ॥९॥रामतीर्थ वसते अजि सीता । तेचि जन्हुतनया मुनिगीता । लोक हो जरि इचें जळ पीतां । कासया रविसुता मग भीतां ॥१०॥नित्य राहि मनुजा हरशूळीं । बांधि मुक्तिवधुला गरसोळी । पातकें जळुनि होइल होळी । चित्रगुप्त नयना मग चोळी ॥११॥जो महेश्वर मनोहर शूली । उद्धरील जन तो हरशूलीं । बाणलिंग म्हणवी शशिमौली । त्यासि बांधित मुनीश्वर कैली ॥१२॥येक ते म्हणविती अतिरात्री । काळरात्रि भजती नवरात्रीं । मुख्य वैष्णव जगीं शररात्री । मध्वनाथ करितो शिवरात्री ॥१३॥श्लोक २ रा ( गळनिंबलखमापूरवर्णन ) गौतमीनिकट दक्षिण कूळीं ॥ पूजुनी बसविला शिवशूळी ॥ गालवाश्रमिं पहा शशिमौळी ॥ त्यासी बांधित मुनीश्वर पौळी ॥१॥अग्रहार म्हणवी गळनिंबें ॥ देत मोक्षफळ मंगळ आंबे ॥ नागनाथ सखया न विसंबे ॥ पावतो निजजना अविलंबें ॥२॥मार्ग शुद्ध दशमीदिवशीं रे ॥ गाल्लवाश्रम मना गिवसी रे ॥ वासना जळ ते विवसी रे ॥ अंतरीं परम तूं निवसी रे ॥३॥श्रीहरीदिनिं करूं शिवपूजा ॥ भाव सांडुनि मनींहुनि दूजा ॥ त्रिस्थळींत विचरूं सुखरूपें ॥ पातकें जळुनि जाति अमूपें ॥४॥निंबराज जगिं कल्पतरू जी ॥ संकटें सकळ दूरि करी जी ॥ कास त्याचि दृढ आजि धरूं जी ॥ दुस्तरा भवनदी उतरूं जी ॥५॥मार्ग शुद्ध लखमापुरिचा जी ॥ होत उत्सव बरा गिरिचा जी ॥ श्रीहरी करितसे घरिंचा जी ॥ नाहिं अन्य जनिं यापरिचा जी ॥६॥व्यंकटेश करुणारसपात्रा ॥ भेटुनि निववूं गा निज गात्रां ॥ आदरें नमुनि वैष्णवमात्रा ॥ पाहुं घन्य लखमापुरियात्रा ॥७॥तारि जो जन भवांबुधिच्या पुरीं ॥ चारि मुक्तपुरिची मथुरा पुरी ॥ जो कृपा करितसे अखमा पुरी ॥ तो रमापति वसे लखमापुरीं ॥८॥रामेश्वरीं समर्पिल बिल्वपत्रें ॥ नांदेल तो जगिं धरातलिं पुत्रपौत्रें ॥ वर्णील जो गिरिसुतापतिचीं चरित्रें ॥ त्याचीं कुळें सकळही मग तीं पवित्रें ॥९॥गुंफेमधें करिल नर्तनकीर्तनासीं ॥ त्याची महेश्वर पहा अपकीर्त नासी ॥ तीर्थप्रसाद जरि सेविल येक लाही ॥ जिंकील तो रिपुगणा जरि येकलाही ॥१०॥रामनाथ घृष्णेश्वर एका ॥ जाणुनी करिति जे अभिषेका ॥ दर्शनें हरतसे भवशोका । प्राप्त होय मग त्या शिवलोका ॥११॥विभूतितें लावुनिया निजांगा ॥ रुद्राक्षमाळा धरिती अभंगा ॥ जे पूजिती भाविक बाणलिंगा । त्या शांभवाच्या शिरिं जाण गंगा ॥१२॥एक ते म्हणविती अतिरात्री ॥ कालरात्र भजती नवरात्रीं ॥ मुख्य वैष्णव जगीं शररात्री । मध्वनाथ करितो शिवरात्री ॥१३॥अभंग ३ रा ( शेंदुरवाडेंवर्णन ) उत्तरेसि देवगिरी ॥ दक्षिणेस गोदावरी ॥१॥मध्यें पुण्यवंत भूमी ॥ सिद्ध साधक सेवा तुम्ही ॥२॥याहीमध्यें शेंदुरवाडें ॥ व्यासें कथिलेसे निवाडे ॥३॥सामराज संनिधानीं ॥ देवाजीची राजधानी ॥४॥पुराणप्रसिद्ध ॥ मध्वनाथ निवडी शुद्ध ॥५॥कोठें जावें दुरिच्या दुरि ॥ महापुरीं बुडावें ॥६॥कोठें सोसावी तहान भूक ॥ कैचें सुख यात्रेंत ॥७॥कोठें कर कोठें चवकी ॥ कोण्ही ठोकी रानांत ॥८॥कोठें प्रवास मध्येंच ॥ कोण्ही लुटि गरिबासी ॥९॥कोठें संगाती खोडीचा ॥ दंड भरि पदरींचा ॥१०॥कोण्ही संगवास देति सिव्या ॥ गाती वोव्या त्यावरि ॥११॥इतुके सोसुनि सायास ॥ जगन्निवास भेटेना ॥१२॥उभा होता वेणुनादिं ॥ तो सेंदुरवाडीं प्रगटला ॥१३॥जवळ सांपडली माय ॥ कोण जाय दिगंतीं ॥१४॥मध्वनाथासी दिली भेटी ॥ पडली मिठी स्वरूपीं ॥१५॥अभंग ४ था परिसा परिसा वैनायकहो । परशुधारी वरदायकहो ॥१॥धुंडिराजउपासकहो । अविमुक्तनिवासकहो ॥२॥तुम्ही म्हणवितां चतुर । याचें द्यावें जी उत्तर ॥३॥गजानन वरेण्यासि । उद्धरिलें कवण्या देसीं ॥४॥स्वमुखें महेशानें गीता । कथुनि उपदेशिला पिता ॥५॥ऐसें दावा दुसरें गांव । जरि आसल तुम्हां ठावें ॥६॥राजसदन या नांव । कवण्या क्षेत्रातें म्हणावें ॥७॥कमळाचें नाभिकमळ । पीठ दाखवा निर्मळ ॥८॥पांचा सहस्रावर्षांच । चुका उगउनि द्या साचा ॥९॥शुक योगींद्राचें तान्हें । कोडें घातलें जी त्यानें ॥१०॥उद्धराया भूमंडळ । प्रगट जाला कुमंडळ ॥११॥येथें घालुनियां ठाणें । भावें रोविलें निशाण ॥१२॥मध्वनाथ सेंदुरवाडा । याचा पुसतो जी निवाडा ॥१३॥श्लोक ५ वा क्षेत्र नासिक धरातळिं आहे । मध्वनाथ कवि ज्या स्थळिं राहे ॥ गौतमीजवळ सुशीतळ वाहे । साधका परम कौतुक पाहे ॥१॥ठाण मांडुनि उभा जगजेठी । नित्य येति सनकादिक भेटी ॥ राममूर्ति भुवनत्रयिं मोठी । वर्णिताति महिमा शतकोटी ॥२॥सेवि तूं विमल पंचवटी रे । पापताप अवघें निवटी रे ॥ त्या स्थलीं करुनि पर्णकुटी रे । सिद्ध होऊनि यमास कुटी रे ॥३॥सेवितांच अरुणा वरुणा रे । वृद्ध होइल नवा तरुणा रे ॥ स्नानदान करितां स्मरणा रे । राम त्यावरि करी करुणा रे ॥४॥पूर्ववाहिनि सरस्वति जेथें । नित्य वैष्णवसमागम तेथें ॥ नीळकंठ गतिदायक सर्वां । सेवि तूं त्यजुनि वैभवगर्वा ॥५॥तीर्थराजमहिमा न कळे रे । दर्शनेंकरुनि दुःख जळे रे ॥ त्या स्थळीं वसति पंडितवृंदें । वेदघोष करिती द्विज छंदें ॥६॥अस्थिचें उदक ज्या स्थळिं होतें । तीर्थ पावन अगाध अहो तें ॥ शंभुच्या हरुनि ब्रह्मकपाटा । पातकें पळति सर्व तिवाटा ॥७॥रुक्मिणीरमण विठ्ठल भोळा । पुण्यवंत पाहाती निजडोळां ॥ दक्षिणेस विलसे बळराम । पांडुरंग भज मंगलधाम ॥८॥पाहतां नयनिं त्या नरसिंहा । साधका भवरिपू निरसी हा ॥ चिंतिल्या सकळ दोष निवारी । कामना पुरवितो शनिवारीं ॥९॥पाहतां नयनिं त्या हनुमाना । मूर्ख लोक करिती अनुमाना ॥ तीर्थरक्षक उभा उमजाना । रामदूत हृदयांत भजाना ॥१०॥इंदिरारमण तो जलशाई । तापल्यास करि शीतल साई ॥ पाहतां विमल सुंदर डोहा । काळशत्रु मतिमंद रडो हा ॥११॥चक्रतीर्थमहिमा वदवेना । देखतांच पळते कलिसेना ॥ पूजितां शिवसनातन भावें । दर्शनेंकरुनि निर्मळ व्हावें ॥१२॥मुक्त ईश्वर उमापति वंदी । स्वर्गींचें सुख अमंगल निंदी ॥ विघ्नराज हनुमंत पहातां । सर्व सौख्य मग येईल हातां ॥१३॥पाहतां नयनिं शूर्पनखा रे । पाप कायिक कदापि न थारे ॥ ब्रह्मयोनि चुकवी चवर्यायशी । सेविं सप्तऋषिंच्या विवरासी ॥१४॥सांडुनी सकळ देहअहंता । पूजि तूं विमळ संतमहंता ॥ हा उपाय तुजलाच तराया । सोडि पोकळ वृथा चतुरा या ॥१५॥श्लोक पंचदश हे यमकाचे । ऐकतां श्रवणिं तो यम काचें ॥ काळमृत्यु झगडूं न शके रे । संकटें इतर तें मशकें रे ॥१६॥श्लोक ६ वा सेवि तूं विमल पंचवटी रे । पापताप अवघें निवटी रे ॥ त्या स्थळीं करुनि पर्णकुटी रे । सिद्ध होउनि यमासि कुटी रे ॥१॥विराजे श्रीगंगातटनिकट सत्क्षेत्र बरवें । सदा जेथें सीतेसहित सगुण ब्रह्म मिरवे ॥ जयानें संग्रामीं असुर वधिले कंटक तिन्ही । तयाला चिंतावें हृदयभुवनीं या अनुदिनीं ॥२॥विराजे वामांगीं जनकतनया सौख्यसदना । विलोकी श्रीरामा कमलनयना हास्यवदना ॥ सुवर्णाच्या कांतीपरिस वपुलावण्य विलसे । घनश्यामीं रामीं अचल मज सौदामिनी दिसे ॥३॥जनस्थानीं नांदे अतिसबळ दुर्गा नवकरे । महालक्ष्मीचें जें नगर वर देतें निजकरें ॥ प्रयागापेक्षाही अधिक अरुणासंगम वसे । महाराजा जेथें पशुपति कपालेश्वर वसे ॥४॥पिता माता भ्राता स्वजन तिळभांडेश्वर सखा । अनाथाला देतो अमित गुणसिंधू निजसुखा ॥ मठीं संन्याशाच्या अझुनिवरि सांभाळ करितो । तयाचे आचार्या हृदयकमळीं ध्यान धरितों ॥५॥बिराजे श्रीगंगातटनिकट ते पंचवटिका । वसे जीवा तेथें करुनि बरवी पर्णकुटिका ॥ वदावें वैदेहीरमणचरणा येक घटिका । करी तेणें पुण्यें सकल मग संसारसुटिका ॥६॥जनीं काव्यें भव्यें कविवर अनेकें विरचिती । विनाप्रेमें नेमेंकरुनि गुणवंता न रुचती ॥ प्रसादें देवाच्या सरस कविता सर्व रुचते । अशी आचार्याच्या हृदयकमळीं युक्ति सुचते ॥७॥जनस्थानीं नांदे द्विजवर सदा त्रिंबक कवी । तयाच्या काव्याचा चतुर रस जाणे अनुभवी ॥ जयाची हे वाणी विषयरसशृंगार दिसते । जगीं ते गायत्री मुनिजनमनामाजि वसते ॥८॥अभंग ७ वा ( त्रिंबकक्षेत्रवर्णन ) जय जय जय जय ब्रह्मगिरी । झुळझुळ गंगा वाहे शिरीं ॥१॥तीर्थें साडेतीन कोटी । गंगाद्वाराचे पोटीं ॥२॥कोळंबी कानीळ अंबा । भुवनेश्वरी स्वयंबह ॥३॥धन्य त्रिसंध्या क्षेत्र । पाहातां निवती हे नेत्र ॥४॥तपोनिधि गौतम । यांचा आश्रम उत्तम ॥५॥पिकऊन साळी तात्काळ । करितो मुनिजनप्रतिपाळ ॥६॥कुशावर्त कनखळ । पुण्यपावन निखळ ॥७॥तीर्थराजाचे कांठीं । योगीश्वरांची दाटी ॥८॥सभाग्य लोक ते येक । करिती रुद्रा अभिषेक ॥९॥पूजा षोडश उपचारीं । होते केदारेश्वरीं ॥१०॥मध्वमुनीश्वर पवित्र । गातो महिम्नस्तोत्र ॥११॥अभंग ८ वा( भोगुरक्षेत्रवर्णन ) क्षेत्र भृगूचें भोगुर । पाहातां विघ्नें होती दूर ॥१॥कोलेश्वर भगवंता । नरहरि हनुमंता ॥२॥अंबा भैरव खंडेराव । तिहीं वसविला ठाव ॥३॥मुख्य चिंतामणीचें स्थान । पाहातां होतें समाधान ॥४॥जेथें वाहे भार्गव गंगा । स्नानें उद्धरिते जगा ॥५॥माघ शुद्ध चतुर्थीस । पूजूं मंगळमूर्तीस ॥६॥दारणेचा पाणवठा । भावें भजूं गणनाथा ॥७॥शमी शेंदूर दूर्वा वाहा । मूर्ति मोरयाची पाहा ॥८॥यारे जनहो खणोनि काढूं । माझ्या सिद्धोबाचे लाडू ॥९॥हे तों अभिनव झाली गोष्टी । भक्तीं विचारावी पोटीं ॥१०॥कलियुगीं कौतुक पाहा । हात जोडुनि उभे राहा ॥११॥म्हणे मध्वनाथमुनी । मूर्ति सांपडली जुनी ॥१२॥अभंग ९ वा कृपा केली विनायकें । भुक्तिमुक्तिप्रदायकें ॥१॥देव कृपाळू कृपाळू । करी भक्तप्रतिपाळू ॥२॥पहा जन हो चमत्कार । कलियुगीं साक्षात्कार ॥३॥दिव्य मोदकांच्या खाणी । दावी मजला परशुपाणी ॥४॥प्रगट गोवर्धनीं शुद्ध । जनस्थानीं तें प्रसिद्ध ॥५॥मोहत्कट देव विकट । त्यानें दाखविल्या निकट ॥६॥सोडुनि विकल्पाच्या गांठ । पहा दारणेच्या कांठीं ॥७॥विनायकउपासकीं । गोष्ट शोधावी नासिकीं ॥८॥सिद्धभूमी गंगातीरीं । प्रगट केल्या मुनीश्वरीं ॥९॥उपळ मोटकासारिखें । कोण्या तीर्थीं आहेत निकें ॥१०॥ ऐसें दाखवी जो कोणी । त्याचे चरण वंदिन दोन्ही ॥११॥म्हणे मध्वनाथ योगी । शर्त केली कलियुगीं ॥१२॥अभंग १० वा गंगातीरीं गोवर्धन । मुख्य काण्णवाचें स्थान ॥१॥ज्यासि क्षुधांबा प्रसन्न । दिल्हें त्यासी दिव्यान्न ॥२॥आतां हिंडावें ते कोणें । धूर्त पापीं मुक्त होणें ॥३॥उत्तरतीरीं जमदग्नी । जैसा प्रज्वलित अग्नी ॥४॥त्याचें दैवत परशुपाणी ।तेथें मोदकांची खाणी ॥५॥शुद्ध मोदकांची भूमी । पाहा कश्यपासंगमीं ॥६॥माघशुद्ध चतुर्थीस । पूजूं मंगळमूर्तीस ॥७॥रात्रीं करूं जाग्रण । कथाकीर्तनपुराण ॥८॥जाळी मानसें मळीनें । ऐसें केलें या कळीनें ॥९॥सिद्ध लाडू खणोनि काढूं । दांत कळिकाळाचे पाडूं ॥१०॥आपुलें सर्वस्वही वेंचूं । तोंडें नास्तिकांचीं ठेंचूं ॥११॥छत्र मोरयावरी धरूं । सुखें सामराज्य करूं ॥१२॥म्हणे मध्वनाथ कवी । येथें यात्रा भरितो नवी ॥१३॥ N/A References : N/A Last Updated : May 28, 2017 Comments | अभिप्राय Comments written here will be public after appropriate moderation. Like us on Facebook to send us a private message. TOP