मंदा किती करशिल हा घरधंदा । विसरुन सुखकंदा ॥ध्रु०॥
सारा संसृतीचा हाच पसारा । सुत कैची दारा ।
पारावारांतील जैशा गारा । घेऊनि विचारा ।
नारायणा रे हा विश्वचि तारा । भज जगदाधारा ।
कुंदा शंकुनि रसन मिलिंदा । करशिल विजय कुंदा ॥१॥
रांडा मोहुनि तुज करतील बंडा । रचुनिया कुभांडा ।
चांडाळा बुडविसील सुकृतकरंडा । हे अपयश पिंडा ।
गुंडा म्हणविशी यमाच्या दंडा । कां घेसी वितंडा ।
सुंदा कां नेणसी ह्या उपसुंदा । किती विजयी धुंदा ॥२॥
बापा कां धरसिल या भव तापा । किती जोडसी पापा ।
ज्या पाहुनि धरसी मन्मथ कोपा । मग करिसी विलापा ।
चापापरि होऊनि नत अनुतापा । घरी शांति कलापा ।
छंदा या कृतिने कविता नंदा । कविराया मुकुंदा ॥३॥