विसोबा खेचर

मूळु वदनाचा उधानु नेत्रांचा । अंगुळु हस्ताचा स्वामी माझा ॥१॥
मुगुट जयाचा केवळ्या आगळी काठी । पवित्र तळवटीं चरण ज्याचे ॥२॥
सेली ते भागले पोकु वेडावले । अंगुळु मागे जाले थकित रया ॥३॥
ढकारू वदनाचा आला वर्णावया । जिव्हा चिरलिया न कळे त्यासी ॥४॥
सद्भावें शरण अवारु जोडुनी । खेचर विसा चरणीं विनटला ॥५॥