मालो अभंग

आकाश तुटोनि पडो नाना संकटें घडो ।
परि माझें मन तुजसी जडो रे विठोवा ॥१॥

सुधारस रस प्यालों स्वर्गी इंद्रचि जालों ।
न पवेचि विश्रांति येथेंचि आलों रे विठोबा ॥२॥

जन निदोवंदो परि मालो तुझा तुझे घरी ।
आतां तुझें उचित तूं करिं रे विठोबा ॥३॥