मज मैनेच्या प्राणसख्या रे गुणीराया ।
किति होतिल नव्या अखेर तुझी मी सुगराया ॥ध्रु०॥
तुझी प्राणपती । घडोघडी सय किरे होती ।
धिर धरवेना या छपरपलंगी राती ॥
नित्य दिस जाती । वैर्‍यापरी गुणशांती ।
नको रागे भ्रू ये फेडी जिवाची भ्रांती ॥
दम धरू किती राहुन लहरा येती ।
हा मदन विखारी सर्प छळी एकांती ॥चाल॥
तू धन्वंतरी प्रियकरा ॥
दाहा शमीव हौसपाखरा ॥
मज गिरजेच्या शंकरा ॥चाल॥
विश्रांतिच्या मंदिरा विड्या घ्याव्या ॥१॥
अरे तुजखाली सुखात वर्षे गेली ।
नाही समोर कधी निकराची भाषणे झाली ॥
ही लुट लाली । ऐन भरामधी आली ।
श्रृंगार करुन किति फिरू तुझ्य रे भवताली ॥
गळी हात घाली चाल आता रंगमहाली ।
कर सनाथ अंगे निजुन परांची न्यहाली ॥चाल॥
काय केले तुला मी कमी ॥
जन्माची दिल्ही कि रे हमी ॥
मग उगीच करता श्रमी ॥चाल॥
प्रीतिच्या पाळुन रीति तडीस न्याव्या ॥२॥
चंद्रा ऐसी । आलि दिसून प्रीत तैसी ।
दोन दिवस बहार भोगुन जासी गुणराशी ॥
घरी मजपाशी का रे प्रतर्णा करसी ।
खरे सांग सख्या कुठे वचन देउन फसलासी ॥
सासुरवासी । नाही कुणाची दासी ।
हर केव्हा प्रसंगी पडेन आल्या समयासी ॥चाल॥
तू श्रीमंत घरचा खरा ॥ नित लावुन फुलांचा तुरा ॥
झरुक्यात बैस चातुरा ॥चाल॥
पाहिन मी डोळेभरुन रसलाव्या ॥३॥
अरे मजवाणी । नसेल दुःखी कोणी ।
किति शहर पुण्यामधी सुखात निजती प्राणी ॥
नाही सौख्य पर्णी । ही कर्माची कहाणी ।
अरे प्राणसख्या नको रुसुन बसू निर्वाणी ॥
मी नवी तरणी । रडत पडे अंथरुणी ।
धर समजाउन ह्रदयासी एकांती राणी ॥चाल॥
म्हणे गंगु हैबती उठा ॥ रंगबहार एकांती लुटा ॥
धर सुंदर करी पोपटा ॥चाल॥
गुणी महादेवाच्या गोष्टी जीवी धराव्या ।
गुणी राज करी नवे छंद प्रभाकरराव्या ॥४॥