हसा बसा वरकांती बहुत भय मज ऐशा नारिला ।
गर्भ राहिल भोगिता तशामधी गेले प्रियकर स्वारिला ॥ध्रु०॥
नका निजू शेजारी, मी एव्हढी दृढ चरणी लागते ।
चार दिवस धीर धरा खुशालित, हेच अभय मागते ॥
सहज होत रत राहिल गर्भ एकदा म्हणुन उघडुन सांगते ।
विषय वेगळा करुन जसे, सांगाल तशी वागते ॥
इतर भोग उपभोग तुम्हा सवे, जवळ बसुन भोगते ।
अंतर न पडो मधी ह्याच सत्क्रियेस, नित जागते ॥चाल॥
का प्राण असा आटता । राज्यात अधीर वाटता ।
राहुराहून शरिरी दाटता ॥चाल॥
एकांतात गाठिता धरुन बळकट, करी शेलारिला ।
चुचकारुन मथविता जसे, हसवावे लहान पोरिला ॥१॥
असो भ्रताराआड लाड हे सर्व गोड प्रियकरा ।
आता होइल जनी हसे, अरे सख्या, शुद्ध ह्रदय भास्करा ॥
सकळ सुरुप मंडळीत माझ्या, स्वरुपाचा अस्करा ।
उभय कुळांकडे पाहुन करावे, बक्षिस रज किंकरा ॥
मुखचुंबन घेउन आनंदे, कुच कोमल कुसकरा ।
निरीस हात लावू नका, दुरुन तुम्ही विलास सारा करा ॥चाल॥
आड विहीर मला दोहोंकडे, राजसारे ।
दुस्मान उभे चहुकडे, राजसारे । धरतिल किरे रोकडे, राजसोर ॥चाल॥
सहज पडेल मग विपट अविट, ममतेच्या दिलदारिला ।
समजुन व्हा पलिकडे कसे करू, निसंग बळजोरिला ॥२॥
तर्हे तर्हेचा लाउन जिव्हाळा, शब्दामधे अडविता ।
अवघड जड जी जिवा गोष्ट ती, मज पासुन घडविता ॥
नकार करिता रुसुन उदासित, मुख तिकडे दडविता ।
ह्रदयी धरुन आवडिने विनोदे करी गिर्द्या बडविता ॥
घडित राग घटकेत लोभ, दाउन चौकुन बुडविता ।
मनी एक एक आठवुनी एकांती, नित्य मला रडविता ॥चाल॥
पसरुनी पदर विनविते । सर्वस्वी तुझी म्हणविते ।
स्नेह दिसंदिवस दुणविते ॥चाल॥
परोपरी पढविते तरि तुम्ही, निकर अंगिकारिला ।
अशी अवचित गवसले कुठे कधी, काय हरामखोरिला ॥३॥
फार दिवस लोतले हो, थोड्यासाठी अता छळू नका ।
नीट न्यहाळुन मजप्रती उगिच, सर्वांगी निजुन जळू नका ॥
नरम न्याहालिवर प्रेमरसे असे, अधीरपणे गळू नका ।
कळेल तेव्हा पुढे करा, तूर्त मीनकेतन खवळू नका ॥
दृष्ट भरुन पहा दुरुन बसाया कडी उघडुन पळू नका ॥
किंचित पडल्या चुकी, पूर्व वचनास, सख्या, चळू नका ॥चाल॥
घडोघडी पसरिते पदर । अडचणीवर ठेवा नदर ॥
का कठिण करता कदर ॥
सदर धरुन करी कवन गंगु हैबती, आणी रंग बहारिला,
महादु प्रभाकर म्हणे सख्या कर शांत आता गोरिला ॥४॥