जिवलग गेले प्रवासी । घोर लावुन जिवासी ॥धृ०॥
पतिविण पडले वनात । ह्या दुष्ट जनात ॥
एक एक येते मनात । झाले दीन दीनात ॥
दचकुन उठे स्वप्नात । सुंदर सदनात ॥
कसे करू तरी दैवासी ॥१॥
गेले गुंतुन मोहपाशी । काय जाळू रुपासी ॥
नकळे बसले तपाशी । नित राहुन उपाशी ॥
पाहु ज्ञानदीपासी । स्थळ नाही पासी ॥
तिकडिल मुलुख मवासी ॥२॥
आले मधुर वृक्ष पिकासी । कळवारे शुकासी ॥
निर्मळ चंद्र आकाशी । तसे स्वरुप प्रकाशी ॥
टाकुन गेले मोकाशी । पहा नाशिक काशी ॥
कुठवर विनवू शिवाशी ॥३॥
प्रियकर वैद्य मिळाला । मद रोग नायनाट केला ॥
मिळले जीवन जळाला । त्वरे शोक पळाला ॥
गंगु हैबती सहलाला । वाणिती सत्कुलाला ॥
चहाती महादेवासी । गुणी प्रभाकरासी ॥४॥