कोठे पाहू मी प्राण विसावा । शोध कुणाला तरि ग पुसावा ॥धृ०॥
नव्हते ठाउक उष्ण जयाला । केले प्रवासी कुणि ग तयाला ॥
ममता कैची ग त्या निर्दयाला । वाटुनि प्याला कसा ग भयाला ॥
जाते धुंडित भेटायाला । काय करू सुन्या देवालयाला ॥चाल॥
झुरझुरू पाझर झाले कंठी उरला प्राण ।
फिरवा मागे जाउनी की घालुनी गळ्याची आण ॥चाल॥
सरला जाउन मास विसावा ॥१॥
गेले पाखरू माझे कुठे ग । काय प्रवासी ते द्रव्य लुटे ग ॥
पहाता यौवन छाति फुटे ग । अग्न देहातुन रात्री उठे ग ॥
स्मरता सौख्य ते कंप सुटे ग । तिळ तिळ काळिज शोके तुटे ग ॥चाल॥
किती गुण आठवू राजसा कल कल करिते अनिवार ।
जाना सख्यांनो धाउन फिरवुन आणा सकुमार ॥चाल॥
वाटे येउन पलंगी वसावा ॥२॥
केल्या छावण्या गंगातिरी ग । नाही सखे आता गोष्ट बरी ग ॥
चंद्र राहिला माझा दुरी ग । वेधित नेत्र चकोरापरी ग ॥
मर्जी फारच स्वामीवरी ग । येता नये म्हणून घरी ग ॥चाल॥
चिंता करते अहर्निशी फारच झाले रोड ।
जन्मा येउन केली म्या सावळ्या सख्याची जोड ॥चाल॥
त्याचा माझा वियोग नसावा ॥३॥
नवते जेवित स्वामी अधी ग । शयन केले मी दूर कधी ग ॥
पडले पर्वत दोघा मधी ग । वीष कुणी घातले दुधी ग ॥
गंगु हैबती गुण निधी ग । ते ही न सांगती गोष्ट सुधी ग ॥चाल॥
महादेव गुणीचे बोलणे रसिक रशेले गोड । प्रभाकर कवनी रस भरी काय इतरांनी करावी तोड ॥
सखये अक्षयी लोभ असावा । हेत उभयता प्रीतिचा ठसावा ॥४॥