७२०
पति जन्मला माझे उदरीं ।
मी जालें तयाचि नोवरी ॥१॥
पतिव्रता धर्म पाहाहो माझा ।
सर्वापरि पति भोंगिजे वोजा ॥२॥
निर्गुण पति आवडे मज आधीं माय ।
पाठीं झालीये भाज ॥३॥
मी मायराणी पतिव्रताशिरोमणि ।
ज्ञानदेवो निरंजनी क्रीडा करी ॥४॥
७२१
तापत्रयीं तापलीं गुरुतें गिवासिती
भगवे देखोनि म्हणती तारा स्वामी ।
तंव ते नेणोनि उपदेशाची रीति
आना न उपदेशिती ।
ठकलें निश्चिती तैसें जालें ॥१॥
संत ते कोण संत ते कोण ।
हे जाणवि खुण केशवराजा ॥२॥
कोण्हीं एक प्राणी क्षुधेंने पिडिले ।
म्हणोनि दोडे तोडूं गेले ।
खावों बैसे तों नुसधि रुयी उडे ।
ठकले बापुडें तैसे झालें ॥३॥
कोण्ही एक प्राणी प्रवासें पीडिला ।
स्नेहाळु देखिला बिबवा तो ।
तयाचें स्नेह लावितां अंगी ।
सुजला सर्वांगी तैसें जालें ॥४॥
कोण्ही एक प्राणी पीडिला झडीं ।
म्हणोनि गेला पैल तो झाडी ।
खा खात अस्वली उठली लवडसवडीं ।
नाक कान तोडी तैसें जालें ॥५॥
ऐशा सकळ कळा जाणसी ।
नंदरायाचा कुमर म्हणविसी ।
बापरखुमादेवीवर विठ्ठ्लीं भेटी ।
पडलि ते न सुटे जिवेंसी ॥६॥
७२२
धर्म अर्थकाम मोक्ष दान मागे श्रीगुरु ।
हस्त पाद शरीर व्यथा पंगु
जालों मी पुढारु ।
तिमिर आलें पुढें मायामोहो उदारु ।
तेणें मी जात होतों ।
मग सहज भेटला सदगुरु धर्म
जागो सदगुरु महिमा जेणें तुटें भवव्यथा ॥१॥
हाचि धर्म अर्थ काम येर तें
मी नेघे वृथा ॥२॥
एकनाम राम कृष्ण याचें दान
देई सदगुरु ।
वेदशास्त्र मंथनकेले परि
नव्हेचि पुढारु
शरण आलों निवृत्तिराया तोडी
माया संसारु ।
पाहतां इये त्रिभुवनी तुजहुनि
नाहीं उदारु ॥३॥
ज्ञानेसहित विज्ञान गिळी मी
माझें पागुळ ।
शंख चक्र पद्म गदा तुष्टे
ऐंसा तूं दयाळ ।
बापरखमादोविवरें ।
दान देउनि केले अढळ ॥४॥
७२३
देवा तुज चुकलों गा ।
तेणें दृष्टि आलें
पडळ विषयग्रंथीं गुंतलोसे ।
तेणें होतसे विव्हळ ।
अंध मंद दृष्टि झाली ।
गिळूं पाहे हा काळ ।
अवचितें दैवयोगें ।
निवृत्ति भेटला कृपाळ ॥१॥
धर्म जागो निवृत्तिचा ।
तेणें फ़ेडिलें पडळ ।
ज्ञानाचा निजबोधु ।
विज्ञानरुप सकळ ॥२॥
तिहीं लोकीं विश्वरुप ।
दिव्य दृष्टी दिधली ।
द्वैत हें हरपलें
अद्वैतपणें माउली ।
उपदेशु निजब्रह्म ।
ज्ञानांजन साउली ।
चिद्रूप दीप पाहे ।
तेथें तनुमनु निवाली ॥३॥
दान हेंचि आम्हा गोड ।
देहीं दृष्टी मुराली ।
देह हें हरपलें ।
विदेह वृत्ति स्फ़ुरली ।
विज्ञान हें प्रगटलें ।
ज्ञेय ज्ञाता निमाली ।
दृश्य तें तदाकार ।
ममता तेथें बुडाली ॥४॥
प्रपंचु हा नाहीं जाणा ।
एकाकार वृत्ति जाली ।
मी माझे हारपलें ।
विषयांधया बोली ।
उपरती सदगुरु बोधु ।
तेथें प्रकृति संचली ।
धर्ममार्गे शुध्द पंथ हातीं
काठी दिधली ॥५॥
वेद मार्गे मुनी गेले त्याच
मार्गे चालिलों ।
न कळेचि विषयअंध म्हणोनी
उघड बोलिलों ।
चालतां धनुर्धरा ।
तरंगाकारी हरलों ।
ज्ञानदेवो निवृत्तिचा ।
द्वैत निसरलों ॥६॥