मराठी मुख्य सूची|मराठी पुस्तके|वेदस्तुति| श्लोक ३० वेदस्तुति अनुक्रमणिका मंगलाचरण श्लोक १ श्लोक २ श्लोक ३ श्लोक ४ व ५ श्लोक ६ श्लोक ७ व ८ श्लोक ९ श्लोक १० श्लोक ११ श्लोक १२ श्लोक १३ श्लोक १४ श्लोक १५ श्लोक १६ श्लोक १७ श्लोक १८ श्लोक १९ श्लोक २० श्लोक २१ श्लोक २२ श्लोक २३ श्लोक २४ श्लोक २५ श्लोक २६ श्लोक २७ श्लोक २८ श्लोक २९ श्लोक ३० श्लोक ३१ श्लोक ३२ श्लोक ३३ श्लोक ३३-१ श्लोक ३३-१ व २ श्लोक ३३-३ श्लोक ३३ - ४ व ५ श्लोक ३४ श्लोक ३५ श्लोक ३५ - ६ व ७ श्लोक ३६ श्लोक ३६ - ८ श्लोक ३७ श्लोक ३८ श्लोक ३९ श्लोक ४० श्लोक ४१ श्लोक ४२ श्लोक ४३ श्लोक ४४ श्लोक ४५ श्लोक ४६ श्लोक ४७ श्लोक ४८ श्लोक ४९ श्लोक ५० १ ते ५ ६ ते १० ११ ते १५ १६ ते २० २१ ते २५ २६ ते ३० ३१ ते ३५ ३६ ते ४० ४१ ते ४५ ४६ ते ५० ५१ ते ५५ ५६ ते ६० वेदस्तुति - श्लोक ३० ' हरिवरदा ’ ग्रंथातील वेदस्तुती भागाची ही रसाळ प्राकृत भाषेत स्वामी श्रीकृष्णदयार्णव स्वामींनी लिहीलेली टीका आहे. Tags : vedstutiवेदस्तुतीश्रीकृष्णदयार्णव वेदस्तुति - श्लोक ३० Translation - भाषांतर अपरिमिताध्रुवास्तनुभृतो यदि सर्वगतास्तर्हि न शास्यतेति नियमो ध्रुवनेतरथा ॥अजनि च यन्मयं तदविमुच्य नियंतृ भवेत्सममनुजानतां यदमतं मतदुष्टतया ॥३०॥ (१७)॥ टीका ॥श्रुति म्हणे वास्तव ध्रुव अनंत ॥तेणेंचि रुपें सर्वग नित्य ॥जीव मानाल जरी तनुभॄत ॥तैं त्या समता ईशेंसी ॥५७॥समता असतां न घडे शासन ॥याहूनि जीव जरी विलक्षण ॥तरी त्यांसी घडेल नियमन ॥ईश्वरापासून निश्चयें ॥५८॥जीवेश्चरांचें समत्व जयीं ॥शासनशास्तॄत्व न घडे तयीं ॥झणें पडाल या संशयीं ॥म्हणोनि निश्चयीं श्रुति बोले ॥५९॥यन्मय म्हणिजे जत्रा ऎसें ॥उपाधिस्तव विकृत दिसे ॥कारणत्वें त्याअ कार्यदशे ॥घडे अपैसें नियंतृत्व ॥ ।६०॥कारणत्वें न टाकून ॥ओतप्रोत स्वबोधें पूर्ण ॥म्हणाल तें जरी किंल्लक्षण ॥तरी जें समान अनुस्यूत ॥६१॥यन्मय शब्दें म्हणिजे काये ॥हें अमुकें ते कथिजे सोये ॥तज्ज्ञामविषयीं जैसें ज्ञेय ॥तैसें नोही अद्वैत ॥६२॥येथ वस्तु जो ज्ञानें जाणें ॥तो उरे साक्षी वेगळेपणे ॥तैं तें जाणणेंचि नेणणें ॥वृथा मिरविणें ज्ञातॄत्वा ॥६३॥जो साक्षित्वें विरोनि जाये ॥तो जाणावया उरेल काये ॥न जाणोनि तो सर्वज्ञ आहे ॥या अभिप्रायें श्रुति वदती ॥६४॥जेणें शर्करा भक्षिली ॥तेणें गोडी सांगितली ॥केवळ शर्करा होवोनि ठेली ॥तैं ते गोडी वेगळी न वदे कीं ॥६५॥कळलें ज्या त्या न कळे कांहीं ॥कळे तें तो विनाशी पाहीं ॥न कळे ज्यासी त्या कळलें ह्नदयीं ॥अभेदबोधें आत्मत्वें ॥६६॥तस्मात् यत्तच्छ्ब्दाप्रति ॥अतर्क्य वस्तु म्हणती श्रुति ॥अनुस्यूतत्वें नियंतृत्वें स्थिति ॥सर्वाप्रति जयाची ॥६७॥नभ न होनि कुसरी ॥अनुस्यूतत्वें नादान्तरीं ॥कारत्वें शासन करी ॥भेद अंबरीं न शिवोनि ॥६८॥तस्मात् परेश सर्व शास्ता ॥अनुस्यूतत्वें साक्षी न होतां ॥अभेदबोधें स्वसंवेत्ता ॥प्रकृतीपरता परमात्मा ॥६९॥हें ऎकानि सनंदन-वाणी ॥प्रश्न केला ब्रह्यनंदनीं ॥ती परिसावया श्रोतॄजनीं ॥सावध श्रवणीं बैसावें ॥७०॥विधसुत म्हणती भो वक्तया ॥जीव जरी होती परमात्मया- ॥पासूनि तरी मग नियम्यां तयां ॥नियंतॄत्व घडे ईशा ॥७१॥ऎसें म्हणतां दोष विविध ॥तो ही ऎकावा सावध ॥जें प्रतिदिनीं कॄतकर्माचा बाध ॥अकृत-संबंध भोकतॄत्वा ॥७२॥अहरहर सत्कर्म जीव करिती ॥तत्फ़ळ इहामुत्रीं भोगिती ॥अनित्यत्व जैं जीवाप्रति ॥तैं फ़ळभोगप्राप्ती कवणातें ॥७३॥ईशापासूनि जीवकोटी ॥नूतन जन्मती ऎसी गोठी ॥तैं न करितां कर्मराहटी ॥घडें कीं सॄष्टि भोक्तॄत्व ॥७४॥कर्म न करितां भोगणें पडे ॥सम विषम तैं केंवि घडे ॥एक नॄपासनीं सुरवाडे ॥एक काबाडें वाहताती ॥७५॥एक सचिंत एक रुग्ण ॥एक निरामय निश्चिन्त पूर्ण ॥दु: खशोकार्णवीं एक मग्न ॥एक निमग्न अष्टभोगीं ॥७६॥अकृताभ्यागम प्रसंगी ॥ऎसी विषमता केंवि भोगीं ॥तैं मग मोक्ष जीवांलागीं ॥स्वरुप हानिमात्रक ॥७७॥भस्मीभूत होतां देह ॥जन्ममरणाचा अभाव ॥तैं चार्वाक मत त्वयमेव ॥सिध्द झालें या बोधें ॥७८॥यास्तव बोलणें हें अयुक्त ॥आत्मा स्वप्रकाशानंद सत्य ॥तेथ उपाधि अविद्याकॄत ॥नाना अनर्थ उपपादी ॥७९॥अविद्याकृतानर्थनिवृत्ति ॥इतुकेनि मोक्ष जीवांप्रति ॥देहीं सहसा न घडे युक्ति ॥कोणे रीति तें ऎका ॥८०॥जीवांसि वास्तव जन्मचि नाहीं ॥उपाधि जन्में जन्मती पाहीं ॥जेंवि कां घटमठादिकांच्या ठायीं ॥न जन्मोनियां नभ जन्मे ॥८१॥ऎसा सिध्दान्त्त प्रतिपादनीं ॥जे श्रुति वदला सनंदनमुनि ॥ते परिसावी श्रोतृजनीं ॥सावध होवोनि क्षण एक ॥८२॥ N/A References : N/A Last Updated : December 23, 2017 Comments | अभिप्राय Comments written here will be public after appropriate moderation. Like us on Facebook to send us a private message. TOP