उत्तर पर्व - अध्याय ११२

श्रीकृष्ण उवाच ॥ अथातो वृंताकविधिं व्याख्यास्यामः । संवत्सरं च षण्मासांस्त्रीन्मासान्वा न भक्षयेत्‍ । अथ् भरण्यां मघायां वा एकरात्रोपवासं कृत्वा स्थंख्डिले देवानाहूय गंधधूपुष्पनैवेद्यदीपादिनी । दर्भपाणिर्गधोदकेनावाहयेत्‍ । यमराजानमावाहयामि । कालमावाहयामि । नीलमावाहयामि । चित्रगुप्तमावाहयामि । वैवस्वतमावाहयामि । मृत्युमावाहयामि । परमेष्ठित मावाहयामीति । ततोग्निमुपससाधाय  तिलाज्ये जुहुयात्‍ । यमराजाय स्वाहा । कालाय स्वाहा । नीलाय स्वाहा । चित्रगुप्ताय स्वाहा । वैवस्वताय स्वाहा । मृत्यवे स्वाहा । परमेष्ठिने स्वाहेति । अग्निर्मुधैत्याहुतीस्त्वष्टाशतं हुत्वा स्विष्टकृतिं कृत्वा प्रायश्चित्तं हुत्वा ब्राह्मणः स्वयमेवकरोति । इतरेषामाचार्यः । अथ सौवर्ण तृंताकं ब्राह्मणाय निवेदयेत्‍ । कृष्णवृषभं गां च दद्यात्‍ । कर्णवेष्टांगुलीयके च्छत्रोपानहौ कृष्णयुगं कृष्णकंबलं च दद्यात्‍ । ब्राह्मणन्भोजयित्वा आशिषो वाचयेत्‍ । पौंडकाश्वमेधफलसवाप्नोति । सप्तकोटिसहस्त्राणि नाकपृष्टे महीयते । सप्तजन्मांतरं यावद्यमलोकं न पश्यतीत्याह भगवान्बौधायनः । वृंताकमप्रतिहन्तान्तरहेमसिद्धं दद्यादद्विजाय घृततक्रसमन्वितं यः । कृत्वा व्रतं वत्सरमासमेकं याम्यं न पश्यति पुरं पुरुषः कदाचित्‍ १ [४७९०] इति श्रीभविष्ये महापुराणे उत्तरपर्वणि श्रीकृष्णयुधिष्ठिरुंवादे वृंताव्रतविंधि वर्णनं नाम द्वादशोत्तरशतमोऽध्यायः ॥११२॥