अर्थालंकार - प्रहर्षण

श्लोक-
यत्नेंविना इष्ट फलाप्ति होते । प्रहर्षणालंकृति जाण बा ते ॥
ध्यानीं जिच्या तो जन मग्न झाला । तिलाच ती पाठवि दूतिकेला ॥१॥
आले मेघ नभीं तमालतरुंनीं काळी दिसे ही धरा ॥
झाली रात्रहि राधिके वरतनो कृष्णास ने तूं घरा ॥
होता नंदिनिदेश चालति पथीं कूजद्रुमा भीतरीं ॥
जाऊनी करिती विलास यमुनातीरींच राधाहरी ॥२॥
तीन चार कण चातक मागे । अंबुदा जयिं तृषा बहु लागे ॥
तृप्त तो करि जर्लोहि जगातें । पाहि या महदुदारपणातें ॥३॥
आर्या-यत्नें प्राप्त फल जरी उपायसिद्धी अधींच तरिही तो ॥
निध्यंजनार्थ औषधिमूलां खणतां निधीच सांपडतो ॥४॥
श्लोक-तोडोनी प्रथमचि खालच्या फुलातें ॥
डाळींचीं वरतनु घ्यावया पहाते ॥
लागे जो मग वरती चढावयाला ॥
तों आलें कुसुम अशोकवृक्षमूला ॥५॥
छळी नृपबळी बळी तरिच तो नसे आटला ॥
गमे बहु भला मला न सकळासही वाटला ॥
परीक्षक करी तसें जडहि सोशिते हेमही ॥
न केवळ विरोचनात्मज तरे पदें हे मही ॥६॥
केकावली.