दूर्वायुगुलार्पणस्तोत्रम् - श्रीमन्मड्रलमड्रलं गणपतिं...

श्रीमन्मड्रलमड्रलं गणपतिं ब्रह्मण्यदेवं कविम् ॥ ज्येष्ठं श्रेष्ठतमं वरेण्यममृतं विघ्रेभपञ्चाननम् ॥ त्वां सर्वेप्सितदं प्रणम्य मनसा गन्धाक्षतै: संयुतम् ॥ दूर्वायुग्ममिदं ॥ मयार्पितमिभास्यै तत्त्वमड्रीकुरु ॥१॥
ब्रह्मानन्दरसाम्बुधिं गुणनिधिं धीऋद्धि- सिद्धिश्वरम् ॥ सिन्दूरारुणविग्रहं त्रिनयनं सद्भक्त- ह्लन्मोदकम् ॥ त्वां गोरीशसुतं प्रणम्य मनसा . . .  ॥२॥
ॐकारादिमबीजकारणमनिर्वाच्यं जग- त्कारणम् ॥ योगीह्लत्कमलं प्रबोधनकरं भानुं भवापद्धरम् ॥ त्वां भालेन्दुमहं प्रणम्य मनसा. . . ॥३॥
उद्यद्‍भास्करकोटिभाप्रतिमभं दिव्या गदालड्‍कृतम् ॥ विघ्नेशं विकटं विशालजठरं मन्दारपुष्पप्रियम् ॥ विघ्नेशं विकटं विशालजठरं ॥४॥
हस्तैर्य: सततं वराभयसृणीपर्शून्वहन्तं मुदा ॥ शूर्पश्रोत्रकमम्बुजेक्षणमघौघध्वान्तवैकर्त- नम् ॥ त्वामाम्नायनिधं प्रणम्य . . . ॥५॥
शुण्डाग्रे धृतमोदकं प्रमुदितं सन्मूषिकेन ध्वजम् ॥ नूपूरादिकिरीटकुण्डलधरं देवं महातुन्दिलम् ॥ त्वां संकष्ट- हरं प्रणम्य मनसा . . . ॥६॥
दानद्राविलगण्डमण्डलयुगं मोदाह्लतभ्रामरम् ॥ भक्तारिष्टविनष्टिविग्रहधरं श्रीवक्रतुण्डं मुहु: ॥ त्वां वागीशमहं प्रणम्य मनसा . . . ॥७॥
आशापूरकमद्रिराजतनयासत्कुक्षिशुक्त्युद्‍भवस् ॥ ढुण्ढिं क्षिप्रवरप्रदानसुमुखं चिन्तामणिं सिद्धिदम् ॥ त्वां विद्याम्बुनिधिं प्रणम्य मनसा . . . ॥८॥   
भूतानां प्रभवाप्ययावनगुणानामादिबीजं परभ् ॥ भात्यस्तिप्रियनामरूपगणपं नैर्गुण्यसौख्यास्पदम् ॥ त्वां सर्वार्तिहरं प्रणम्य मनसा . . . ॥९॥   
हेरम्बं भवदूर्वालड्करणं तया प्रतिदिनं दूर्वावनान्तश्चरम् ॥ दूर्वातल्पशयं शिरस्यपि तथा दूर्वाकिरीटोद्वहम् ॥ धोरमूलविपिनं ध्वान्तार्तिविच्छेदकम् ॥ सद्य- स्तापहरं सुधाकरमनन्तानन्तलीलास्पदम् ॥ त्वां सर्वज्ञमहं प्रणम्य मनसा . . . ॥१०॥
ईडयं श्रेष्ठतमं गुरुं गुरुतमं श्रीज्येष्ठराजं कविम् ॥ पूर्णानन्दसुधापयोनिधिशयं धीप्रेरकं द्योतकम् ॥ त्वां प्रज्ञानघनं प्रणम्य मनसा . . . ॥११॥
ध्येयं ब्रह्मसनातनं यदुदितं गाणेशविद्याचणै: ॥ वेदज्ञै: सुविविच्च तत्त्वमसि वाक्यार्थस्य सन्दर्शकै: ॥ तत्तत्वं त्वमिति प्रणम्य मनसा . . . ॥१२॥
य: काशिगृहे‍ऽवतीर्य शिशुभि: लीलां जगत्पावनीम् ॥ कृत्वा देवनरान्तकादिदितिजान् हत्वाहरद्भूभरम् ॥ त्वां बल्लाळमहं प्रणम्य मनसा . . . ॥१३॥
आहुर्यं मुनयोऽनुविप्रतममित्याद्यं ॥ कवीनां कविम् ॥ कार्यं प्राकृतिकं विचित्रमखिलं नो भासते यदृते ॥ तं त्वामेकरदं प्रणम्य मनसा . . .  ॥१४॥
संह्लत्यात्मनि य: प्रसुप्तिसमये विश्वं समग्रं त्विदम् ॥ शेते स्वात्मसुखार्णवे सुवितते शेषाख्यतल्पे शुभे ॥ त्वां स्वात्माभिरमं प्रणम्य मनसा. . . ॥१५॥
ध्यात्वा त्वां ह्लदये मया परिचिता नो मान्त्रिकी तान्त्रिकी ॥ दीक्षादीक्षिशिक्षिताकथमहं स्यां त्वत्कृपाभाजनम् ॥ त्वां चित्तार्तिहरं प्रणम्य मनसा . . . ॥१६॥
भक्तास्त्वां करुणं त्वमेवमिति यत् नित्यं ब्रुवन्ति स्फुटम् ॥ तद्दीने मयि चातकेऽल्पमतिके तूर्णं कृपां वर्षय ॥ त्वां भूतीशमहं प्रणम्य मनसा . . . ॥१७॥
षट्‍पञ्चाशतधाष्टधा च दशधा भूत्वा पुन: पञ्चधा ॥ काश्यां षोडशधा च यो निवसति श्रीविश्वनाथप्रिय: ॥ त्वां लीलात्ततनुं प्रणम्य मनसा . . . ॥१८॥
त्वादूर्वात्तह्लदं प्रणम्य मनसा . . . ॥१९॥
दूर्वे त्वां प्रणमाम्यहं मयि कृपां कुर्वाशु मातर्विभुम् ॥ मद्बिज्ञप्त्युररीकृतौ निजपतिं स्वापेक्षया प्रार्थय ॥ तेऽतिप्रीतिकरस्तवैव वचसा गन्धाक्षतैर्सयुतम् ॥ दूर्वायुग्ममिंद मयार्पितमिभास्य: स्त्रीकरोत्यद्‍भुतम् ॥२०॥
या प्रीतिर्ममजायतेऽतिविमला चान्यै: कुत: साधनै: ॥ श्रुत्वैतद्वचनं प्रणम्य मनसा . . . ॥२१॥
ये दूर्वायुगुलार्पणस्तुतिमिमां श्रीमद्‍गणेशप्रियाम् ॥ ध्यात्वा स्वात्मनि मड्रलालयममुं भक्त्या पठन्ति प्रगे ॥ ते वै वैश्रवणोपमास्त्रिभुवने भक्त्या तु सौख्यं महत् ॥ गाणेशं पदमाप्नुवन्ति न पुन: पश्यन्ति गर्भालयम् ॥२२॥
इति बृहद्बिष्णुयामले दूर्वायुगुलार्पणस्तोत्रं सम्पूर्णम् ॥