शंकरादिकृतं गजाननस्तोत्रम् - देवा ऊचुः । गजाननाय पूर्...

देवा ऊचुः ।
गजाननाय पूर्णाय सांख्यरूपमयाय ते । विदेहेन च सर्वत्र संस्थिताय नमो नमः ॥१॥
अमेयाय च हेरम्ब परशुधारकाय ते । मूषकवाहनायैव विश्वेशाय नमो नमः ॥२॥
अनन्तविभवायैव परेशां पररूपिणे । शिवपुत्राय देवाय गुहाग्रजाय ते नमः ॥३॥
पार्वतीनन्दनायैव देवानां पालकाय ते । सर्वेषां पूज्यदेहाय गणेशाय नमो नमः ॥४॥
स्वानन्दवासिने तुभ्यं शिवस्य कुलदैवत । विष्ण्वादीनां विशेषेण कुलदेवाय ते नमः ॥५॥
योगाकाराय सर्वेषां योगशान्तिप्रदाय च । ब्रह्मेशाय नमस्तुभ्यं ब्रह्मभूतप्रदाय ते ॥६॥
सिद्धि-बुद्धिपते नाथ! सिद्धि-बुद्धिप्रदायिने । मायिने मायिकेभ्यश्च मोहदाय नमो नमः ॥७॥
लम्बोदराय वै तुभ्यं सर्वोदरगताय च । अमायिने च मायाया आधाराय नमो नमः ॥८॥
गजः सर्वस्य बीजं यत्तेन चिह्नेन विघ्नप! । योगिनस्त्वां प्रजानन्ति तदाकारा भवन्ति ते ॥९॥
तेन त्वं गजवक्त्रश्च किं स्तुमस्तवां गजानन । वेदादयो विकुण्ठाश्च शंकराद्याश्च देवपाः ॥१०॥
शुक्रादयश्च शेषाद्याः स्तोतुं शक्ता भवन्ति नः । तथापि संस्तुतोऽसि त्वं स्फूर्त्या त्वद्दर्शनात्मना ॥११॥
एवमुक्त्वा प्रणेमुस्तं गजाननं शिवादयः । स तानुवाच प्रीतात्मा भक्तिभावेन तोषितः ॥१२॥
गजानन उवाच ।
भवत्कृतमिदं स्तोत्रं मदीयं सर्वदं भवेत् । पठते शृण्वते चैव ब्रह्मभूतप्रदायकम् ॥१३॥
इति मौद्गलोक्तं गजाननस्तोत्रं समाप्तम् ॥