गजाननस्तोत्रम् - देवर्षय ऊचु: ॥ विदेहरूपं...

देवर्षय ऊचु: ॥
विदेहरूपं भवबन्धहारं सदा स्वनिष्टं स्वसुखप्रदं तम् ॥
अमेयसांख्येन च लक्ष्यमीश्म गजाननं भक्तियुतं भजाम: ॥१॥
मुनीन्द्रवर्न्ध विधिबोधहीनं सुबुद्धिदं बुद्धिधरं प्रशान्तम् ॥
विकारहीनं सकलाड्रकं वै गजाननं भक्तियुतं भजाम: ॥२॥
अमेयरूपं हदि संस्थितं तं ब्रह्माहमेकं भ्रमनाशकरम् ॥
अन्नादिमध्यान्तमपाररूपं गजाननं भक्तियुतं भजाम: ॥३॥
जगत्प्रमाणं जगदीशमेवमगम्यमाद्यं जगदादिहीनम् ॥
अनात्मनां मोहप्रदं पुराणं गजाननं भक्तियुतं भजाम: ॥४॥
न पृथ्विरूपं न जलप्रकाशनं न तेजसंस्थं न समीरसंस्थम् ॥
न खे गतं पञ्चविभूतिहीनं गजाननं भक्तियुतं भजाम: ॥५॥
न विश्वगं तैजसगं न प्राज्ञं समष्टिव्यष्टिस्थमनन्तगं तम् ॥
गुणैर्विहीनं परमार्थभूतं गजाननं भक्तियुतं भजाम: ॥६॥
गुणेशगं नैव च बिन्दुसंस्थं न देहिनं बोधमयं न ढुण्ढिम् ॥
सुयोगहीनं प्रवदन्ति तत्स्थं गजाननं भक्तियुतं भजाम: ॥७॥
अनागंत ग्रैवगतं गणेशं कथं तदाकारमयं वदाम: ॥
तथापि सर्वं प्रतिदेहसंस्थं गजाननं भक्तियुतं भजाम: ॥८॥
यदि त्वया नाथ धृतं न किञ्चित्तदा कथ्म सर्वमिदं भजामि ॥
अतो महात्मानमचिन्त्यमेवं गजाननं भक्तियुतं भजाम: ॥९॥
सुसिद्धिदं भक्तजनस्य देवं सकामिकानामिह सौख्यदं तम् ॥
अकामिकानां भवबन्धहारं गजाननं भक्तियुतं भजाम: ॥१०॥
सुरेन्द्रसेव्यं ह्यसुरै: सुसेव्यं समानमावेन विराजयन्तम् ॥
अनन्तबाहुं मूषकध्वजं तं गजाननं भक्तियुतं भजाम: ॥११॥
सदा सुखानन्दमयं जले च समुद्रजे इक्षुरसे निवासम् ॥
द्वन्द्वस्य यानेन च नाशरूपे गजाननं भक्तियुतं भजाम: ॥१२॥
चतु:पदार्था विविधप्रकाशास्तदेव हस्तं सचतुर्भुजं तम् ॥
अनाथनाथं च महोदरं वै गजाननं भक्तियुतं भजाम: ॥१३॥
महाखुमारूढमकालकालं विदेहयोगेन च लभ्यमानम् ॥
अमायिनं मायिकमोहदं तं गजाननं भक्तियुतं भजाम: ॥१४॥
रविस्वरूपं रविभासहीनं हरिस्वरूपं हरिबोधहीनम् ॥
शिवस्वरूपं शिवभासनाशं गजाननं भक्तियुतं भजाम: ॥१५॥
महेश्वरीस्थं च सुशक्तिहीनं प्रभुं परेशं परवन्द्यमेवम् ॥
अचालकं चालकबीजरूपं गजाननं भक्तियुतं भजाम: ॥१६॥
शिवादिदेवैश्च खगैश्च वन्द्यं नरैर्लतावृक्षपशुप्रमुख्यै:॥
चराचरैर्लोकविहीनमेवं गजाननं भक्तियुतं भजाम: ॥१७॥
मनोवचोहीनतया सुसंस्थं निवृत्तिमात्रं ह्यजमव्ययं तम् ॥
तथापि देवं पुरसंस्थितं तं गजाननं भक्तियुतं भजाम: ॥१८॥
वयं सुधन्या गणपस्तवेन तथैव मर्त्यार्चनतस्तथैव ॥
गणेशरूपाय कृतास्त्वया तं गजाननं भक्तियुतं भजाम: ॥१९॥
गजास्यबीजं प्रवदन्ति वेदास्तदेव चिह्लेन च योगिनस्त्वाम् ॥
गच्छन्ति तेनैव गजानन त्वां गजाननं भक्तियुतं भजाम: ॥२०॥
पुराणवेदा: शिवविष्णुकाद्या शुक्रादयो ये गणपस्तवे वै ॥  
विकुण्ठिता: किं च वयं स्तवीमो गजाननं भक्तियुतं भजाम: ॥२१॥
मुद्रल उवाच ॥
एवं स्तुत्वा गणेशानं नेमु: सर्वे पुन: पुन: ॥
तानुत्थाप्य वचो रम्यं गजानन उवाच ह ॥२२॥
गजानन उवाच ॥
वरं व्रूत महाभागा देवा: सर्षिगणा: परम् ॥
स्तोत्रेण प्रीतिसंयुक्तो दास्याम वाञ्छितं परम् ॥२३॥
गजाननवच: श्रुत्वा हर्षयुक्ता: सुरर्षय: ॥
जगुस्तं भक्तिभावेन साश्रुनेत्रा: प्रजापते ॥२४॥
देवर्षय: ऊचु: ॥
यदि गजानन स्वामिन् प्रसन्नो वरदोऽसि मे ॥
तदा भक्तिं दृढां देहि लोभहीनां त्वदीयकाम् ॥२५॥
लोभासुरस्य देवेश कृता शान्तिसुखप्रदा ॥
तया जगदिदं सर्वं वरयुक्तं कृतं त्वया ॥२६॥
अधुना देवदेवेश कर्मयुक्ता द्विजातय: ॥
भविष्यन्ति धरायां वै वयं स्वस्थानगास्तथा॥२७॥
स्वस्वधर्मरता: सर्वे कृतास्त्वया गजानन ॥
अत:परं वरं ढुण्ढे याचमान: किमप्यहो ॥२८॥
यदा ते स्मरणं नाथ करिष्यामो वयं प्रभो ॥
तदा सड्कटहीनान्वै कुरु त्वं नो गजानन ॥२९॥
एवमुक्ता प्रणेमुस्तं गजाननमनामयम् ॥
तानुवाच प्रीत्यात्मा भक्ताधीन: स्वभावत: ॥३०॥
गजानन उवाच ॥
यद्यच्च प्रार्थितं देवा मुनय: सर्वमञ्जसा ॥
भविष्यति न सन्देहो मत्स्मृत्या सर्वदा हि व: ॥३१॥
भवत्कृतं मदीयं वै स्तोत्र सर्वत्रसिद्धिदम् ॥
भविष्यति विशेषेण मम भक्तिप्रदायकम् ॥३२॥
पुत्रपौत्रप्रदं पूर्णं धनधान्यप्रवर्धनम् ॥
सर्वसम्पत्करं देवा: पठनाच्छ्रवणान्नृणाम् ॥३३॥
मारणोच्चाटनादीनि नश्यन्ति स्तोत्रपाठत: ॥
परकृत्यं च विप्रेन्द्रा अशुभं नैव बाधते ॥३४॥
संग्रामे जयदं चैव यात्राकाले फलप्रदम् ॥
शत्रूच्चाटनादिषु च प्रशस्तं तद्भविष्यति ॥३५॥
कारागृहगतस्यैव बन्धनाशकरं भवेत् ॥
असाध्यं साधयेत्सर्वमनेनैव सुरर्षय: ॥३६॥
एकविंशतिवारं चैकविंशद्दिनावधिम् ॥
प्रयोगं य: करोत्येव सर्वसिद्धिभाक्‍ स भवेत् ॥३७॥
धर्मार्थकाममोक्षाणां ब्रह्मभूतस्य दायकम् ॥
भविष्यति न सन्देह: स्तोत्रं मद्भक्तिवर्धनम् ॥३८॥
एवमुक्ता गणाधीशस्तत्रैवान्तरधीयत ॥
इति श्रीमुद्‍गलपुराणे देवर्षिकृतं गजानन स्तोत्रं सम्पूर्णम् ॥