जास्वंदीचीं फुलें, आणि पारिजाताचीं फुलें

श्लोक
पहिलीं :-
“ मातींत खालीं पडणें तुम्हांला
कैसें रुचे, हें न कळे अम्हांला.
हा रक्तिमा स्वीय अम्ही पहा रे,
शाखाम्वरी नाचवितों अहा रे ! ” ॥१॥
दुसरीं :-
“ तो रक्तिमा घेउनियां खुशाल
शाखांवरी सन्तत का रहाल ?
मरून माततिंचि या पडाल,
अज्ञात ऐशा थडग्यांत जाल ! ” ॥२॥
“ भाळीं न तें यो अमुच्या म्हणुन
तो डौल शाखांवरला गणून -
खोटा, लिहाया थडग्यावरी तें
स्वनाम गन्धें झटतेंचि येथें ! ” ॥३॥
६ ऑगस्ट, १८८८.