मराठी मुख्य सूची|मराठी साहित्य|गाणी व कविता|केशवसुत| अपरकविता दैवत केशवसुत प्रियेचें ध्यान सृष्टि आणि कवि कविता आणि कवि अढळ सौंदर्य अपरकविता दैवत दुर्मुखलेला एका भारतीयाचे उद्गार एक खेडें मित्राचि खोली गोष्टी घराकडील मुळामुठेच्या तीरावर एका तरुणीस ईश्वराचा ग्रंथ पहिला प्रश्न रा. वा. ब. पटवर्धन जग प्रियेचें सौंदर्य प्रीति समृद्धि आणि प्रीति मजुरावर उपासमारीची पाळी प्रयाणगीत विकसन पुष्पाप्रत प्रत माझा अन्त कविता आणि प्रीति स्वप्न सृष्टि, तत्त्व आणि दिव्यद्दष्टि स्वर्ग, पृथ्वी आणि मनुष्प सिंहावलोकन दिव्य ठिणगी पुष्पमाला भृंग प्रीतीची भाषा कल्पकता रूढि-सृष्टि-कलि कवि फुलांची पखरण पुष्पाप्रत फूलपांखरू शब्दांनो ! मागुते या ! दिवा आणि तारा ‘ पण लक्षांत कोण घेतो ?’ च्या कर्त्यास मयूरासन आणि ताजमहाल चिरवियुक्ताचा उद्गार संध्याकाळ आहे जीवित काय ? भास तुतारी झपूर्झा थकलेल्या भटकणाराचें गाणें प्रीति आणि तूं कवितेचें प्रयोजन मूर्ति दोन बाजी सृष्टी आणि कवि दिवस आणि रात्र दंवाचे थेंव स्फूर्ति रांगोळी घालतांना पाहून मूर्तिभंजन रुष्ट सुन्दरीस काव्य कोणाचें ? पद्यपंक्ति कविच्या ह्रदयीं जसें गुंगती -- फार दिवसांनीं भेट नवा शिपाई प्रणयकथन नैऋत्येकडील वारा वियोगामुळें निशाणीची प्रशंसा वातचक्र सतारीचे बोल “ कोणीकडून ? कोणीकडे ? ” दिवाळी म्हातारी आम्ही कोण ? घुबड वियुक्ताचा उद्गार स्मरण आणि उत्कण्ठा आईकरितां शोक फिर्याद दूर कोठें एकला जाउनीयां प्रतिभा गोफण केली छान ! मनोहारिणी हरपलें श्रेय खिडकीकडे मौज पहावयास उगवत असलेल्या सूर्यास मरणकाल जयाजीराव शिंदे व तुकोजीराव होळकर जरी तूं ह्या येथें असतिस नाहीं ज्यापरि डोंगळा गांवीं गेलेल्या मित्राची खोली सर्ग १ ला आगबोटीच्या कांठाशीं मदन आणि मदनिका जास्वंदीचीं फुलें, आणि पारिजाताचीं फुलें अहा पक्षी हे चित्र पक्ष यांचे ! कामान्धत्व जायाचें जग का असेंच ? मजुरावर उपासमारीची पाळी प्रयाणगीत मुलांस झोडपणार्या एका पंतोजीस जगामधीं या तुला कशाला परमेशें धाडिलें ? समृद्धि आणि प्रीति तत्त्वतः बघतां नामा वेगळा० इत्यादि अपरकविता दैवत केशवसुतांच्या काव्यांवर क्रांतिकारक विचारांचा, स्वातंत्र्यवादाचा, मानवधर्माचा आणि आत्मनिष्ठेचा प्रभाव आहे. Tags : kavyakeshavasutpoemकविताकाव्यकेशवसुतमराठी अपरकविता दैवत Translation - भाषांतर ( शिखरिणी )प्रिये, माझ्या उच्छृंखल करुनियां वृत्ति सगळया,तुझ्या गे भासानें कवनरचनेला वळविल्या ;अशी जी तूं देशी प्रबलकवनस्फुर्ति मजशी,न होशी ती माझें अपरकविता-दैवत कशी ?बरें का हें वाटे तुज ?-- तुजवरी काव्य लिहुनी रहस्यें फोडावीं सकळ अपुलीं मीं मग जनीं ?त्यजूनी ही इच्छा, मज सुखविण्या ये तर खरी,--स्तनीं तूझें व्हावीं तर रचिन काव्यें स्वनखरीं !रचायापूर्वीं तीं, रसनिधि असे जो मग उरीं --जयाच्या काव्यें या खचित असती फक्त लहरी,तुला तो द्याया या निधिच किती हा उत्सुक असें !--करांनीं गे आकर्षुनि निघिस त्या घे तर कसें !अस मी द्याया हें ह्रदय तुजला पत्नि सजलों,पुन्हां कां तूं मातें तरि न दिसशी ? - वा, समजलों !--पुण्यामध्यें ना मी अहह ! बहरीं सोडूनि तुलाशिकायाला आलों !-- तर मग तुझा दकुठें तूं ?-- मी कोठें ? जवळ असशी तूं कुठुनियां !निवेदूं हें कैसें ह्रदय तुजला मी इथुनियां ?तुझेवीणें तूझेवर मजसि कव्येंच लिहिणें !उपायानें ऐशा मन विरहतापीं रमविणें.विदेशीं गे भुंगा प्रियकर कळीला स्मरुनि तोस्वगुंजालापांला फिरुनि फिरुनि घेत असतो,वियोगाचीं तेवीं करुनि कवनें हीं तुजवरी !तयांच्या आलापां, स्मरुनि तुज, मी सम्प्रति करीं !१८८६ N/A References : N/A Last Updated : November 11, 2016 Comments | अभिप्राय Comments written here will be public after appropriate moderation. Like us on Facebook to send us a private message. TOP