खिडकीकडे मौज पहावयास

श्लोक
मजा पहायास विलोल बाला
सौधांवरी कांचनयुक्त जाला
तयीं त्वरेनें लगटून येती,
राहोनि अन्य व्यवहार जाती. ॥१॥
जाळीकडे एक जवें निघाली,
कचांतलीं बन्धनमुक्त झालीं -
पुष्पें न बांधूं सुचलें तियेस,
रोधी करें ती जरि केशपाश. ॥२॥
कोणी, सखी रंगवितां पदाला -
ओढून, ये तूर्ण पहावयाला;
लीलागती विस्मरली सदाची,
अलक्त चिन्हें उठलीं पदाचीं ! ॥३॥
एकांत जों अंजन लोचनांत -
घालूनि, घालूं म्हणते दुज्यांत,
तशीच ती धांवुनि ये गवाक्षीं
काडी करीं राहुनि कुड्मलाक्षी ! ॥४॥
कोणी गवाक्षीं निजदृष्टी फेंकी,
नीवि त्वरेनें फिटली तिची कीं,
हस्तें निर्‍या आकळुनीच ठाके,
नाभींत तत्कङ्कणकान्ति फाके ! ॥५॥
अन्या त्वरेनें उठली पहावया,
लागे पदांच्या स्खलनीं गळावया
ती ओविती जी पुरती न मेखला,
अंगुष्ठमूलीं गुणमात्र राहिला ! ॥६॥
लोलाक्ष हे भ्रमर ज्यांवरि शोभतात,
आहेहि आसवसुवास भरून ज्यांत,
त्या त्यांचिया सुवदनीं खिडक्या भरूनी
गेल्या - जणूं सजविल्याच सरोरुहांनीं ! ॥७॥
नोवेंबर, १८८५.        रघुवंशे श्रीकालिदासः