श्रीनारदभक्तिसूत्रें - सूत्र ७५

विश्वास नाहीं वचनावरी । पांडित्य आपुलेचिं विस्तारी । प्रश्न करोनि आणी सरी । स्वयें आपण परीक्षकाची ॥८९४॥
स्वत:सी नाहीं पूर्ण । जो दुसर्‍याचें नायके वचन । स्वमताचा अभिमान धरून । छेडूं पाहे इतरांसी ॥८९५॥
त्यासी शिकवूं जातां व्यर्थ । शीणचि पडे पदरांत । कार्य कांहीं न साधे तेथ । फांटे फुटती वादासी ॥८९६॥
मूळ विषय राहे बाजूस । अवांतराचा वाढे धुडगूस । मुद्दा सोडूनि बडबडीस । ताळमंत्र राहीना ॥८९७॥
एकमेकांचें उणें काढिति । बोलतां बोलतां वर्दळीस येती । शिव्या देती मारों लागती । एकमेकां संतापोनि ॥८९८॥
मग लोक येऊन सोडविती । दोघांसीही मूर्ख ठरविती । पश्चात्तापासी न पावती । म्हणों लागती मीचि खरा ॥८९९॥
बेअब्रू होय दोघांची । वाट धरितां न्यायालयाची दंड शिक्षा भोगण्याची । आपत्ति ये मागुती ॥९००॥
ऐसा परिणाम वादाचा । जाणोनि निषेध सांगितला त्याचा । वाद सोडोनि भक्तिचा । मार्ग धरा जाणतेहो ॥९०१॥
वादानें वाद वाढतो । नियम काहीच न राहतो । वाद सांडिता सुखी होतो । म्हणोनि त्यजा तयासी ॥९०२॥
सांडोनि जनलोकांसी । वाद करावा आपणांसी । आपन आपुल्या हितार्थासी । आपणांसीच झगडावें ॥९०३॥
गुणदोष आपुले जाणावे । नीट परीक्षूनि पहावे । संत भगवदवचनें साधावें । स्वहित आपुलें जाणोनि ॥९०४॥