माधव जूलियन - केवढा अन्याय !

[छन्द]

प्रेम तुला कळविलें
माझा केवढा अन्याय !
तुझे अन्तरले पाय. १

स्तुति काव्यदेवतेची
गातां ललित रागांत
झाला भलताच घात. २

तुझ्या लावण्याला जणू
कवनाचा लागे डाग,
म्हणून काआला राग ? ३

तुला भाबडया भक्तीचा
बोल अवघड वाटे -
स्त्रीचें मन औफराटें ! ४

भय प्रेमाचें वाटतें ?
वर कशास तू आन,
होवो तुला समाधान. ५

नाही समाधान मला,
नको नको असें यश
न करी जें तुला वश ! ६

मिश्र धातूचें शिक्क्याचें
नाणें खणाखण वाजे,
होती त्याने जगीं काजें, ७

नाही चलन तें माझ्या
दरिद्याच्या भाण्डारांत,
दीस म्हणून हो रात. ८

आलों औपेक्षाव्यथित
हळू हळू दूर दूर -
शमेनाच हुरहूर. ९

कळवळून दुरून
घालतां मी तुला साद,
अरण्य दे पडसाद. १०

मज काळ्याभोर छाया
वेढितात बाहुपावाशीं
राही हृदय औपाशी, ११

वेङघ तोडाया तयांची
जीव कसा करी नेट,
जाया औषेकडे थेट ! १२

ता. १ जुलै १९२७