लावणी १५६ वी - पति नका जाऊं लष्करा राजअं...

पति नका जाऊं लष्करा राजअंबिरा ॥धृ०॥

आज या रंगमहालीं बसा या शेजारीं । तुम्ही गुलाब मी शेवंती माझे अधिकारी । घ्या नव्या नवतीचा बहार, कोणाची चोरी ? । चाल । कां सोडून जातां मजला ? । या इष्कानें जीव झुरला । मी स्पष्ट सांगते तुजला । नका अंतर देऊं मजला । आज चला मंदिरीं, बसका दाविते न्यारा ॥१॥

घरीं काय कमी दौलतीसी प्राणविसाव्या ? । खुरबाण करीन जीव, भोगा कोमल काया । राव सोडा मनींची आढी, मी लागेन पाया । चाल । मी शरण कोणासी जाऊं ? । येकली महालीं कशी होऊं ? । मुखचुंबन कुणास देऊं ? । पति जातो, कुणीकडे पाहूं ? । या मंदिरीं, कुणी नाहीं जिवाचा प्यारा ॥२॥

या वतनदारीच्या पेश्यामधीं उमजावें । तुम्ही घरचे आदर (?) बराबर वचन द्यावें । मारिते गळ्यास मिठी, मला भोगावें । चाल । ही वेळ रुताची आली । होती शरीरामधीं काहली । झाली धुंद, मनीं घाबरली । राव बनसीनें पाहिली । कवटाळुनी धरितां हुषार जाला चेहरा ॥३॥

सिद्धनाथ शीघ्र कवीराज कवीश्वर ज्ञानी । नारिनें सजण राहविला कीं, जिवलग प्राणी । चाल । हरी महादु गुणी जन गाती । बाळ्या बहिर्‍या मनांत झुरती । धोंडयाची तडकली छाती । रघ्या राम्या बाठेल गाती । रामा म्हणे होन्या, दूर होय नकटया चोरा । पति नका जाऊं लष्करा ॥४॥