॥१७॥ उपेंद्रं पुरुष श्रेष्ठः ॥
उपेंद्रो s नुज इंद्रस्याs थवेंद्रस्यो परिस्थितः ॥१५१॥
उपास्यो वामनः प्रोक्तः क्ष्मांयोयाचितवान् बलिं ॥१५२॥
क्रममाण स्नयं प्रांशु र्विश्वंभूरादि लक्षणम् ॥१५३॥
नतेमोघमतः साधू रमोघः संप्रकीर्तितः ॥१५४॥
स्मरतां पावन त्वेन देवस्त्वं शूचि रीरितः ॥१५५॥
बलप्रकाश शालित्वा दुक्तस्त्वं प्रभू रूर्जितः ॥१५६॥
अर्तिद्रः सहियोतीत्य ज्ञानै रिंद्रो परिस्थिः॥१५७॥
संगृह्रन् संग्रहः प्रोक्तः प्रळये विश्व मोजसा ॥१५८॥
सृज्य रूपतया सर्गो यद्वा सर्गस्य हेतुत ? ॥१५९॥
जन्मादि रहित त्वात्त्वं धृतात्मा एक रूप वान् ॥१६०॥
प्रजानां स्वेषु कार्येषु नियंता नियमो भवान् ॥१६१॥
अंतर्यामि तयासित्वं देवो नियमिता यमः ॥१६२॥
द्विषड् रूपै र्यमं वंदे सर्वदा पुरुषोत्तमम् ॥१७॥१६२॥
उपेंद्र पुरुषोत्तम देवा । यमादि साधन तवसेवा ॥
उपेंद्रः शक्रानुज हरि । देव कार्या सिद्धकरीं ॥१५१॥
वामनः प्रभु समर्थ । दावी बळि यामीं अर्थ ॥१५२॥
प्रांशुः पाद निक्षेपणी । करी संचार त्रिभूवनि ॥१५३॥
अमोघः कधीं नोहे व्यर्थ । तेचि करी जयीं अर्थ ॥१५४॥
शूचिः सकल दुरित । करी विध्वंस त्वरित ॥१५५॥
ऊजितः सुखी समाधान । ज्ञान शौर्यादि संपन्न ॥१५६॥
अतींद्रः परमेश्वर । वाणी मनां अगोचर ॥१५७॥
संग्रहः प्रळयां अंतरी । विश्वसांठवी उदरीं ॥१५८॥
सर्गः सर्गाचें कारण । सृज्यरूप नारायण ॥१५९॥
घृतात्मा अखंड स्थित । होय जन्मादि विरहित ॥१६०॥
नियमः सर्व नियमिता । देवां स्वकर्मी योजिता ॥१६१॥
यमः साधी नियमासी । सदा एकाग्र मानसीं ॥१६२॥
माधव कृपा मूकवाचा । परा पुरुषोत्तमा अवाचा ॥१७॥१६२॥