जोहार मायबाप जोहार । मी तो एकनाथ महार । लहानसा महाराचा पोर ।
माझे बोलण्याचा विचार । दुसरा नाहीं की जी मायबाप ॥ १ ॥
माझ्या बोला ऐकिजे । मोठेमोठे उमराव राजे ।
तुम्हीच का जिवाजी न जाणिजे ।
वेळेस संदेह धरितां की० ॥ २ ॥
चैतन्य चावडीचा महार । कीं जी मिराशी महार ।
जेव्हां नव्हता गांवचा आवार ।
मज ओळख नाहीं की० ॥ ३ ॥
कायापूरचा अचाट पाया । मनाजी संगें मिळाले खाया ।
परि नाहीं वाट की० ॥ ४ ॥
दहा गुरें बाहेर दिसती । पांच गुरें अंतर असती ।
इतुकीं आवरीं अवचिती । नाहीं तरी खोडा पडसी की० ॥ ५ ॥
बाराजणें फुगवितील गाल । शेवटीं तुम्हीच बांधिले जाल ।
तुमचे होतील बेताल । तेव्हां तुम्हांस कोण सोडवील की० ॥ ६ ॥
सारे कडेचे पोहणार । दहा आणि पांच पोर ।
एकनाथ करितो जोहार । अक्कल धरा की जी मायबाप ॥ ७ ॥