कृष्णा एक पांखरूं आहे । तें मुखावीण चारा खाय रे । डोळे नाहीं परि तें पाहे । वाचेविण स्वयें गाय रे ॥ १ ॥
सख्या त्याचें नांव कान्होबा । कृष्ण म्हणती सर्व रे । त्याचें वास्तव्य कोठें आहे । पर नाहीं परि तें उडे रे ॥ २ ॥
तिहीं लोकीं हिंडतें । त्रिभुवन त्याला थोडे रे ॥ ३ ॥
त्याचे नखांत आकाश बुडे । तो सन्मुख चहूंकडे रे ॥ ४ ॥
अहो त्याला मायबाप दोन्ही नाहीं रे । एकपणेविण पहाती जनार्दनाचेपायीं रे ॥ ५ ॥