॥६२॥ त्रिसामानं च दृग्रसम् ॥
त्रिसामा सामगै स्त्वंहि स्तुतोसि ब्रह्मवादिभिः ॥५७६॥
त्वमेव सामगः प्रोक्तः सामानि गीतवान्प्रभो ॥५७७॥
वेदाना मुत्तमं साम त्वमेवासि जगत्प्रभो ॥५७८॥
सर्व दुःखोपशमनं निर्वाणं त्वमसीश्वर ॥५७९॥
औषधं भवरोगस्थ कथितो भेषजं भवान् ॥५८०॥
भवरोगापहां विद्यां जानंस्त्वं कीर्त्यसे भिषक् ॥५८१॥
सन्यासकृत् त्वं मोक्षार्थं कृतवानंतिमाश्रमम् ॥५८२॥
साधनं तत् शमः प्रोक्तस्त्वं यन्मुक्तिप्रदं परम् ॥५८३॥
वासनारहितः शांतो विषयेभ्यः पराड्मुखः ॥५८४॥
पुनरावृत्य भावात्त्वं निष्ठा शांतिः परायणम् ॥५८५॥
वासुदेवं शराष्टाक्षै र्निष्ठाशांति परायणम् ॥६२॥५८५॥
त्रिसाम दृग्रस विज्ञाना । निष्ठा शांतिः परायणा ॥
त्रिसामा भो सामगीत । तुह्मा आवडे सतत ॥५७६॥
सामगः सामगायन । होय तुझेच स्तवन ॥५७७॥
सामः श्रेष्ठ होय वेद । स्वये बोलसी गोविंद ॥५७८॥
निर्वाणः सुखस्वरूप । होय परात्पर रूप ॥५७९॥
भेषजः संसार भवा । होसी औषध तूं देवा ॥५८०॥
भिषक् होसी तूंच एक । भव रोगाचा नाशक ॥५८१॥
सन्यासकृत् तुर्यातीत । होय ब्रह्मचि निश्चित ॥५८२॥
शमः स्थिर मन होता । मोक्ष साधन तत्वतां ॥५८३॥
शांतः साधक निश्चित । होय वासना रहित ॥५८४॥
निष्ठाशांतिपरायणः । सुखी शांत निरंजन ॥५८५॥
माधव कृपेची मध्यमा । चिंती वासुदेव धावा ॥६२॥५८५॥