माया नाही लोभ नाही ऐसी का गे सरस्वती ॥
नाही लागत साजण हाती ॥ध्रु०॥
मन इच्छेचे भोजन पात्री दीप तस्तामधी मालवे ॥
शरीर काळीज कालवे ॥
डावी पापणी लवता राहिली उजवी बाही पापणी लवे ॥
कर्म घेते हेलावे ॥
थटकारून किलबिलाट करता तांबर भोवती तोलावे ॥
कसुन कटोरे खोलावे ॥
माझे काळे पोळे करता सुंदर येती काकुळती ॥१॥
निजणे बसणे आसले तर आसो ॥
नसले तर नसो देवा रे ॥
पोटांत सुटले हे वारे ॥
बारेदरी केदार इच्छीले होईन एकदा बरभार ॥
जडो सख्यासी वेव्हार ॥
पतीचे दिल चित्ती दिले सोडखत दुसरी पाहिली आरबारे ॥
कापुन घेइन तलवारे ॥
माझ्या प्रितीवरी बिजली पडली खाउनि निजते आकुती ॥२॥
आस्त्रीचा तळतळाट कठिण स्त्रिहत्या वाईट मोठी ॥
कोण म्हणेल वार्ता खोटी ॥
धमकाउनि सांगा बायांनो कैकाची गेली पागोटी ॥
तुमची होईल गुरगोटी ॥
हे कळकटल्या आंगाचे रांडरू जग म्हणवी बाबर होटी ॥
काय पडलीस काळी सठ्ठी ॥
निंद ही रांड सवत माझी तोंडात पडो इच्या धुळमाती ॥३॥
जाळा वाचुन कड येईना मायावाचुन कोण रडत ॥
जखमी मानुस तरफडत आता अंत का पाहाता माझा सांग हितगुज आवडत ॥
उतरा नदी पाणि चढत ॥
करुना कर शब्द बोलून आले शयनी दुडदुडत ॥
हाती आले खाते बुडत ॥
सगनभाऊचे गुण ऐकुनिया ॥
उड्या घालती आतीरती ॥
मुलखावर ज्याच्या किर्ती ॥४॥