उभी द्वारी मी वाट किती पाहू ॥
पंचप्राण तुम्ही रत्न कोठे ठेऊ ॥
वरकांतीची प्रित नको दावू ॥
इष्क करा पुरा जरा नको भिऊ ॥ध्रु०॥
मदनबाण तुम्ही मी कळी जाईची ॥
तुला पाहाता होती अग्न देहाची ॥
खूण मुद्रा ही बाळपणाची ॥
आशा तृप्त करा मज दीनाची ॥ बसा शेजारी आवडमनाची ॥
इष्क करा पुरा मी भुलली भिन्याची ॥
द्रीष्टी पाडता किती आलाप बला घेऊ ॥
मला सोडूनिया नका जाऊ ॥१॥
परी जात करून भाइ जवळ या हो ॥
मला घेउनिया पलंगी बसा हो ॥
वस्त्र आरमानी झटपट आज त्या हो ॥
आप हास्ते हाती गेंद हाता लाहो ॥
करीन नखरा आज इष्क चेतला हो ॥
मज दुरबळास माल गवसला हो ॥
विषयबाण भेदला कोणास होऊ ॥
शरीर दान करिन कोठे तुला पाहू ॥२॥
सुभरा चांदण्यामध्ये वाट तुझी पाहाते ॥
बसुन झुरक्यात मार्ग न्याहाळिते ॥
केव्हा याल लाल पेहेरवा मी करिते ॥
नग डागीने चकचकाटणे कर्ते ॥
राव बनसीचे दरशन आधी घेते ॥
भाव गर्तीचा दाउन पुढे येते ॥
मिठी घालुनीया मुखचुंबन देऊ ॥
सोडा राग भाग नका दुर जाऊ ॥३॥
सखा चमकुन हाती धरीला पूतळीने ॥
नेला मंदिरात हर्ष युक्तीने ॥
बसा शेजारी जवळ मला घेणे ॥
आंगसंग घेईन कपा द्रीष्टी पाहाणे ॥
लक्ष माझे मी थोरा घरचे केणे ॥
सगन भाऊचे गुण ऐकुन घेणे ॥
रामा दर्दीचे नवे छंद गाऊ ॥
गुरुनाथ सिद्ध प्रसंगात ध्याऊ ॥४॥