सुख असल्यावर दिना सारिखे का भौती फिरते । घोकण्या करिते ॥
सवाई राजेंद्राला सख्याला नित्य आर्जि करिते । ह्रदई पदस्मरते ॥
सत्तेपुढे शहाणपण माझे काही चालेना ॥ म्हणे कामिना ॥
माझा केवा काय परंतू फटकुन राहावेना ॥ ऋताचा महिमा ॥
ऋतु प्राप्त जाहल्यावर तेव्हा तुम्ही राजिवनैना ॥ करून हर बहाना ॥
झटपट जाता निघोन नोक मारून पांचिप्राणा ॥ असे का सजना ॥
छेल बटाऊसाथी निघाली सति राणी मोहना ॥ शहर निमोना ॥
सारी अमदाबाद बघाया लोटली सैना ॥ इष्क नगिना ॥
तसी आवड रायाची असावी असुन मजवरते ॥ फार मी झुरते ॥
नासीवंत निसिद्ध शरीर चक्क महालमाडी ॥ वस्ती वाडी ॥
संपद संतत भरुन उरली सुंदर रथगाडी ॥ राहिना काडी ॥
पात्रा नाटकशाळा पसंत चातुर्य पवाडी ॥ गवई धाडी ॥
किर्त करून दावी ती रिझविती आणुन रसगोडी ॥ आखर उजाडी ॥
जन्माचे सार्थक उभयता पांडुरंग जोडी ॥ वारी आषाढी ॥
पाय उतारा येईन मागे पळभर ना सोडी ॥ मनाच्या ओढी ॥
जिवंत तोपर्यंत ईश्वरभजनी मन भरते ॥ भरून उरते ॥३॥
अहोरात्र अहो दिवस वेद करिती स्नानसंध्या ॥ जगदवंद्या ॥
आवरजुन पंचप्राण ईश्वरभजनी भरल्या नद्या ॥ गाळीव चांद्या ॥
साधन करून पाय जोडिले शरिराच्या गाद्या ॥ हाताच्या गिरद्या
मजवाणी कोणी दुःख भोगिले सुख भोगिती वाद्या ॥ रांडा सोद्या ॥
बाराच्या राशीचे सोने लोपेना मुद्रा ॥ पारखी भेद्या ॥
पुतळी आपला गुण टाकिना काय बोलु वाद्या ॥
जिवाच्या चिंध्या झाले तर राव कसे सोडिले धन पुरले उकरिते ॥ धावले पुरते ॥१॥
स्त्रीपुरुषाची जितकि लक्षणे माहित सुकुमार ॥ वृत्तांत सारा ॥
खेळ खेळुनि वेगळे खर्च करिता पुतळ्या मोहरा ॥ लालाच्या धारा ॥
आपण होउन कोणी म्हणती चाल बागात राजकुमारा ॥ बझरी फेरा
जेव्हा बलावू जाइल तेव्हा येती व्यभिचार ॥ कलिचा पहारा ॥
चंद्रवदन महियार फारसी वाचून पहा यारा ॥ भेद सारा ॥
प्रित ऐकता दुभग काळिज जिव प्याला वारा ॥ नको सौसारा ॥
सगन भाऊ म्हणे राज अंबिरा शोधुन पहा घरते ॥ सागरि भरते ॥