जाते ग बयानो नार चंचळ मनि घाबरी ॥
पुरुषाचा पोशाक करुनिया झाले रानभरी ॥ध्रु०॥
कर जोडून विनविते सख्यानो मला न्हाऊ घाला ॥
चर्चुन मेलागिरी उंच स्वासीक अत्तर तेला ॥
पांच पेच अलबेली आणा कोणी बांधुन पगडीला ॥
आंगि रेखिला जामा रुंद पट्टीचा बुंद शेला ॥
सजवून तुरुंग खासा वर नखर्याचा ठेविला ॥
ढाल लाल गेंड्याचि रंगित हाती समशेर भाला ॥चाल॥
खंजीर ते गा कंबरेस कसुन फाकडी ॥
तीर कमान दुसरी हाती फुलाचा छडा ॥
अश्ववर स्वार जाहली थेट कानडी ॥
रंगिली बत्तिसी घवघवित मूखी बीडी ॥
मित्रिणी उभ्या त्या एकाहुन एक चढी ॥
अश्रुपात वाहती हुंदतात घडिघडी ॥
बोळविसी आवडी का जणू जाते माहेरी ॥
लोभ असु द्या आता मायबहिणी आम्हावरी ॥१॥
घेउन मुशाफर मेष फाकडी अप्रतिम सजली ॥
मर्दानी दागिने आंगवर चमचमाट बिजली ॥
दाही बोटी आंगठ्या डुबवस्तामध्ये गजबजली ॥
थवथवित शिरी केस अत्तर चमेलीमधे भीजली ॥
गुप्तरूपी एकांति मागल्या द्वाराने धजली ॥
निरवानिरव करून सखी जाते मजलोमजली ॥चाल॥
मनि हेत धरून मार्गाने चालली त्वरे ॥
दरकूच निघाली ती विषयाने त्वेर ॥
मग तृषा लागली व्याकुळ जाहली बरे ॥
करी भरून घेतली झारी प्राण घाबरे ॥
त्या वनामधे वृक्षावर वनचरे ॥
किजबिज करिताती जातिवंत पाखरे ॥
मृदु उत्तरे बोलतो का परदेश तिरी ॥
राघु साळूंकीला सांगतो इष्कबाज कुमरी ॥२॥
राघू उत्तर करी पद्मिणी ऐका दृष्टांत ॥
प्रितीत्ती लक्षणे जाणती चतुर गुणवंत ॥
प्रधान कन्या पुत्रसावकाराचा बळिवंत ॥
बाळपणीचा मित्र सखा नित्य रमे एकांत ॥
कोणे एके दिवसी उभयतां उदासले चित्त ॥
वर्तमान कळता राजाला करि प्राणघात ॥
॥चाल॥ तु भ्रतार माझा मैलागिरी चंदन ॥
आले ह्रदय भरून मुखचंद्राकडे पाहून ॥
शामकर्ण वारु तुजसाठी सजविन ॥
घेईन सतीचे वाण म्हणे कामिन ॥
त्या रणांगिणी पाणी तुम्हास पाजिन ॥
घालून मुखामधे मुख दिल्हे वचन ॥
असा हेत परिपूर्ण असेल तर जा खुशाल नारी ॥
कार्याकरण केलि निवेदन पुढे कथा भारी ॥३॥
ऐक राघवा बत्तिस लक्षणी मी चतुर भार्या ॥
तसाच माझा सत्पुरुष तो गुण प्रकाशसूर्या ॥
सर्व संपन्न गुणसंपन्न गुणातित त्याच्या सौंदर्या ॥
उपमा द्यावया न मिळे पुरुष स्वामि ऐश्वर्या
आज्ञा द्यावी मला पाखरा बळखलीस चर्या ॥
निवडून सांगितला चांगला प्रीतीचा पर्या ॥चाल॥
घरि आणिन उचलून ललकारी वारूला ॥
एक वेळ देउन दमचाक करून फेरिला ॥
हे कंटक वन दारूण ऐक दाखला ॥
चालावे घोड्या दूर पंथ राहिला ॥
घोकणी करित तिथे आसल सखा एकला ॥
यास्तव लौकर भेटावे राजबनसीला ॥
मग जीव संतोषला सुखाची रात्र जाइल सारी ॥
रूसरुसुन बोलणे बरे केले हो घरबारी ॥४॥
सख्याकडिल वर्तमान निर्मळ पंचमीच्या दिवशी ॥
वृंदावनी चालले कृष्णाजी द्वारकानिवासी ॥
जे वेळी सय जाहली प्रियकरिण नाही त्यापासी ॥
उदासले अंतरी लागला चरका चतुरासी ॥
अकस्मात येऊन पोहोचली कामिना सुगुण गुणरासी ॥
जवळ नव्हती सुके लोटल्या रत्नाच्या रासी ॥चाल॥
म्हणे उभे असावे चरणावर लोळते ॥
घालुनी गळ्यासी मिठी हो कवटाळिते ॥
मुखचंद्र तुमचा आदरे कुरवाळिते ॥
कल्पना घेऊन सांगा आज्ञा पाळिते ॥
आज रंग सख्या रंग बाहारिने खेळते ॥
मनि इच्छा पुरवुन घ्यावी कसी टळते ॥
राया वोवाळिते मागली कथा प्राणप्यारी ॥
सगनभाऊ म्हणे रत्नपारखी ऐकतील सारी ॥५॥