स्कंध ३ रा - अध्याय १६ वा

८४
ब्रह्मा म्हणे विष्णु बोले कुमारांसी । क्षमा मजप्रति करा प्रेमें ॥१॥
सेवकांची चूक बाधे धन्याप्रति । कुष्ठ जैं त्वचेसी बाधा करी ॥२॥
कीर्तिनाश तेणें होतसे धन्याचा । लौकिक हा माझा तुम्हांयोगें ॥३॥
विरोधितां तुम्हां स्वबाहू छेदीन । इतरांतें कोण पुशी मग ॥४॥
पादरज:स्पर्शे भस्म होती पापें । ऐसें भाग्य मातें विप्रांमुळें ॥५॥
अव्हेरितांही हे सेवी मज लक्ष्मी । प्रभाव हा जनीं ब्राह्मणांचा ॥६॥
अग्नि ब्राह्मण हीं मुखें माझी दोन । तयांमाजी जाण विप्र श्रेष्ठ ॥७॥
मधुरान्नें विप्र, संतोषतां पुण्य - । जोडे, यज्ञाहून भक्तांप्रति ॥८॥
वासुदेव म्हणे प्रेम ब्राह्मणांचें । पहा केवढें हें भगवंतासी ॥९॥

८५
द्वाररक्षकांचा काय दोष ऐसें । न गणावें मातें विप्र वंद्य ॥१॥
गोब्राह्मण तैं निराश्रितां माजी । सर्वकाळ माझी वसती असे ॥२॥
प्रसंगीं तयांचा होतां अपराध । मानावा तो सह्य सकल जनीं ॥३॥
क्रुद्धही विप्रासी जाई जो शरण । मानितों पूजन माझेंचि तें ॥४॥
ऐसें असूनीही अपमान ऐसा । केला तयां शिक्षा योग्यचि हे ॥५॥
परी शाप त्यांचा संपूनि त्वरित । स्वस्थळीं येवोत पार्षद हे ॥६॥
ऐसा अनुग्रह करा मजवरी । कुमारांसी हरी विनवीतसे ॥७॥
वासुदेव म्हणे दासांस्तव हरी । नम्रता स्वीकारी पहा केंवी ॥८॥

८६
गूढ अभिप्राय भाषण प्रभूचें । ऐकूनि मुनींतें तोष वाटे ॥१॥
जोडोनि ते कर म्हणती विश्वेशा । आधार जगाचा तूंचि एक ॥२॥
लोकशिक्षणार्थ विप्रांचा सन्मान । करिसी तूं धर्म मूर्तिमंत ॥३॥
तुलसीमालास्थ भ्रमरांचें स्थान । लाभण्यासी यत्न करी लक्ष्मी ॥४॥
ऐसा तुजवरी ब्राह्मणानुग्रह । म्हणसी हें नवल वाटे आम्हां ॥५॥
तप, शौच, दया, मुख्य या पादांनीं । विप्रार्थ अवनी रक्षितोसी ॥६॥
वेदमार्गसंरक्षणार्थ विप्रातें । महत्त्व तूं ऐसें देसी देवा ॥७॥
द्वारपाळातें वा आमुतें शासन । करिसील मान्य तेंचिअ आम्हां ॥८॥
वासुदेव म्हणे सत्यप्रिय हरि । जीवावरि करी नृपा मज ॥९॥

८७
देव म्हणे ऐसा नका करुं खेद । देवविला शाप मीचि तयां ॥१॥
दैत्य होऊनि हे नित्य माझा द्वेष । करुनि हा लोक पावतील ॥२॥
ऐकूनि ते गेले वंदूनि कुमार । द्वारपालां धीर देई प्रभु ॥३॥
म्हणे युद्धार्थ हा योजिला उपाय । तुम्हांविण कार्य शक्य नसे ॥४॥
क्षणभरी तरी युद्धइच्छा माझी । पुरवील ऐशी शक्ति कोणा ॥५॥
यास्तव शत्रुत्व तुम्हांसी व्हावया । प्रकार या ठायां घडला ऐसा ॥६॥
वासुदेव म्हणे कर्ता करविता । एकचि अच्युता, तूं या जनीं ॥७॥

८८
अन्य एक गोष्ट कथी नारायण । योगनिद्रामग्न एकदां मी ॥१॥
असतां लक्ष्मीसी अडवितां द्वारीं । क्रोधे ती बोलली हेंचि तुम्हां ॥२॥
शब्दासम तिच्या विप्र हे पातले । देऊनियां गेल्स शाप ऐसा ॥३॥
ब्रह्मा देवांप्रति म्हणे ते पार्षद । दितिगर्भूस्थित तेज:पुंज ॥४॥
निग्रह तयांचा शक्य न मजसी । दया ईश्वरासी येई जरी ॥५॥
तरीच हें विघ्न हरील तो हरी । दया आम्हांवरी होवो त्याची ॥६॥
वासुदेव म्हणे समर्थही ऐसे । पराधीन कैसे पहा होती ॥७॥