लोकगीत - गीत चवथे

तिलोकीचा दाता कर्ता तो नारायण ।
समदं दिलस देवा कांही नाही उणं ।
पोटीं बाळ नाहीं तान्ह ।
दिलं देवानं अद्रेमान ।
हरण राहिली गरवार ।
हरणीचे नऊ महिने आलेत भरुन ।
झाली फुर्सत येळ ।
पोटीं बाळ जन्मलं तान्हं ।
कुण्या ग योगीं येऊन ।
पाहिलं फासे- पारध्यानं ।
दडत लपत येऊन ।
फास टाकला चौकुन ।
त्याग फाशामधी गुतली हरण मिरग ।
लावली गळ्यास दोरी ।
चालला पारधी घरास घेऊन ।
" दो दो रुपया राजा विकलय कारण "।
झाली राजाला खुशाली " घ्यावा बोलावून"।
स्वैपाकाचा वेळ झाला ।
बोलवा मुलाण्याला ।
हरिणी :-
"मुलाण्यादादा मुलाण्यादादा जरा होय जामीन ।
घरीं वो तान्हं बाळ दूध मी येतें पाजून"।
मुलाण्या: -
" तुम्ही जंगलचे जानवर काय तुमचं इमान ?
हरण आली तवरी नाहीं , तर कापाल मुलाण्याची मान"।
हरिणी: -
" पे पे बाळा मला जायाचं परतून"
पेया गेलं बाळ कडू लागलीं चारी थानं ! ।
पाडस: -
" कां ग माता कडू दूध ? सांग वर्तमान ।
हरिणी : -
" काय ग करुं बाई नेलं पारध्यानं धरुन "।
नाहीं प्यालं बाळ आली संग घेवून ।
पाडस: -
" माझं वो कोवळं मांस राजा कर तू भोजन "।
झाली राजाला खुशाली हरणी मिरग दिल्यात सोडून ।