तुटलेले दुवे - तू दारांत विचारिलें थबकुन...

तू दारांत विचारिलें थबकुनी, “आलांत केव्हा तुम्ही ?”
अन लाडीक तुझ्या खटयाळ वदनीं हास्यच्छटा रङगली.
“जा गे. साङग चहा घरांत ! बघशी कां नेत्र विस्फारुनी ?”
झिपें घ्यान बघा, म्हणेल कुणिही ‘भिल्लीण ही जङगली.’
जातां तू मज तो म्हणे, “धिटुकली साधी किती पोरटी !
लाडाने म्हणतों घरांत बिजली शारूस या” - आंतुनी
ताटें घेऊनि धाप टाकित पुढे आलीस तू गोरटी,
देतां ताट करीं तुझा पदर तो जाऊ मला चाटुनी. -
“भारी धान्द्रट ! ये अशी बस ऊथे घे दिल्रुबा तेथला,
काही दाव कला, स्तुती करिल हा. ठावें न या फारसें” -
“मी जाणार फिरावयास, मजला काही न येते कला;
तू मित्रास तुझ्याच दाखव कथा - त्या काढ, आता असें ?”
तेव्हाची ‘बिजली’ किती मज रुचे ‘भिल्लीण’ ती ! छे अता
या भोळ्यास खुळा करूनि, बनली दुर्धर्ष ती देवता !
या भोळ्यास खुळा करूनि, बनली दुर्धर्ष ती देवता !

३१ मार्च १९२३