बोधपर अभंग - ४९०१ ते ४९१०

॥४९०१॥
लोह कफ गारा सिद्ध हे सामुग्री । अग्नि टनत्कारी दिसों येतो ॥१॥
सांगावें तें कायी सांगावें तें कायी । चित्ता होय ठायीं अनुभव तो ॥२॥
अन्ने सांगों येतो तृप्तीचा अनुभव । करुनि उपाव घेऊं हेवा ॥३॥
तुका ह्मणे मिळे जीवनीं जीवन । तेथें कोणा कोण नांव ठेवी ॥४॥

॥४९०२॥
दिली मान तरी नेघावी शत्रूची । शरण आलें त्यासी जतन जीवें ॥१॥
समर्थासी असे विचाराची आण । भलीं पापपुण्य विचारावें ॥२॥
काकुळतीसाठीं सत्याचा विसर । पडिलें अंतर न पाहिजे ॥३॥
तुका ह्मणे यश कीर्ति आणि मान । करितां जतन देव जोडे ॥४॥

॥४९०३॥
आळणी ऐसें कळों आलें । त्यासी भलें मौनचि ॥१॥
नये कांहीं वेचूं वाणी । वेडे घाणीसांगातें ॥२॥
वेगळें तें देहभावा । भ्रम जीवा माजिरा ॥३॥
तुका ह्मणे कवतुक केलें । किंवा भलें दवडितां ॥४॥

॥४९०४॥
कोणाशीं विचार करावा सेवटीं । एवढया लाभें तुटी झाल्या तरे ॥१॥
सांभाळितो शूर आला घावडाव । पुढें दिला पाव न करी मागें ॥२॥
घात तो या नांवें येथें अंतराय । अंतरल्या पाय गोवींदाचे ॥३॥
तुका ह्मणे गड संदिचा हा ठाय । अंतरल्या पाय गोविंदाचे ॥४॥

॥४९०५॥
दंड अन्यायाच्या माथां । देखोनि करावा सर्वथा ॥१॥
नये उगे बहुतां घाटूं । सिसें सोनियांत आटूं ॥२॥
पापपुण्यासाठीं । नीत केली सत्ता खोटी ॥३॥
तुका ह्मणे देवा । दोष कोणाचा तो दावा ॥४॥

॥४९०६॥
सुखरुप चाली । हळूहळू उसंतिली ॥१॥
बाळगोपाळांची वाट । सेव्यसेवकता नीट ॥२॥
जरी झाला भ्रम । तरी पडों नये भ्रम ॥३॥
तुका म्हणे दासां । वेव सरिसासरिसा ॥४॥

॥४९०७॥
परद्रव्य परकांता । नातळे जयाचिया चित्ता ॥
आणि कमी तो तत्वतां । बांधला न वजाय ॥१॥
ऐसा अनुभव रोकडा । विश्वासी तो जीवा जोडा ॥
एकांत त्या पुढां । अवघा करी उकल ॥२॥
सकट आंबलें तें अन्न । शोधी तेंचि मद्यपान ॥
विषमानें भिन्न । केलें शुद्धाशुद्ध ॥३॥
तुका ह्मणे नीत । बरवें अनुभवें उचित ॥
तरी काय हित मोलें घ्यावें लागतें ॥४॥

॥४९०८॥
भूक पोटापुरती । तृष्णा भरवी वाखती ॥
करवी फजीती । हांवे भार वाढला ॥१॥
कुळिकेसी लांस फांस । डोई दाढी बोडवी दोष ॥
अविहितनाश । करवी वजन चुकतां ॥२॥
विधिसेवनें विहितें । कार्यकारणापुरतें ॥
न बाटें जो चित्तें । अधर्माच्या तो त्यागी ॥३॥
आज्ञापालणें ते सेवा । भय धरोनियां जीवा ॥
तुका ह्मणे ठेवा । ठेविला तो जतन ॥४॥

॥४९०९॥
उभा ऐल थडी । तेणें घालूं नये उडी ॥१॥
पुढें गेल्याचे उपाय । करावे ते केले काय ॥२॥
दिसतें आहारीं । नये जाऊं ऐशावरी ॥३॥
आळसाची धाडी । तुका म्हणे बहु नाडी ॥४॥

॥४९१०॥
शक्ती द्याव्या देवा । नाहीं पार्थिवाची सेवा ॥१॥
मुख्य आहे ऐसा धर्म । जाणते हो जाणा वर्म ॥२॥
मना पोटीं देव । जाणे जैसा तैसा भाव ॥३॥
तुका ह्मणे सोसें । लागे लाविल्याचें पिसें ॥४॥