उपदेश - मुमुक्षूंस उपदेश २६ ते ३०

२६.
उदाराचा राजा उभयांचि काजा । उभारोनि भुजा वाट पाहे ॥१॥
म्हणे ध्यारे सुख प्रेम अलेकिक । साधन आणिक न लगे कांहीं ॥२॥
मनाचेनि मानें ह्लदयीं मज धरा । वाचेसि उ-च्चारा नाम माझें ॥३॥
जेणें कर्में मज साधिलें पुंडलीकें । तेंचि तुह्मां नि कें सांगितलें ॥४॥
अनुदिनीं आवडी करूनि नित्य नवी । मज धरा जिवीं सर्वभावें ॥५॥
म्हणोनि पांडुरंग उभा भीमातीरीं । नामा निरंतरीं वोळंगे चरण ॥६॥

२७.
देवराज आले मंचकीं बैसले । भक्तांसि दिधलें अभय-दान ॥१॥
दासहो तुह्मी सकळ सुखी रहा । सुखी राहोनियां आनंद करा ॥२॥
रात्रंदिवस माझें करारे चिंतन । यमाचें बंधन नाहीं तुह्मां ॥३॥
विष्णुदास नामा गाऊनियां गेला । शेजे पहुडला देवराणा ॥४॥

२८.
अवघे हो ऐका अवघे श्रवणीं । अवघेचि होऊनि एकचित ॥१॥
विठोबाचें नाम अवघेंचि गोमटें । विचारीम नेटेंपाटें आपुल्या मनीं ॥२॥
अवघी हेचि क्रिया अवघें हेंचि कर्म । अवघा हा स्वधर्म सत्य जाणा ॥३॥
अवघें हें सगुण अवघें हें निर्गुण । अवघें हें परिपूर्ण शुद्ध बुद्ध ॥४॥
अवघा हा आचार अवघा हा विचार । अवघा हा संसार सर्व काळ ॥५॥
अवघा जेणें दुरी ठाके भावभ्रम । निरंतर नाम गाय नामा ॥६॥

२९.
अवघी चित्तवृत्ति एकवटोनि जेणें । अवघा धरिला मनें पांडुरंग ॥१॥
अवघें सुख एक तयासि फावलें । अवघें सफळ झालेम जन्म त्याचें ॥२॥
अवघीं व्रतेम दानेम केलीं पैं तयानें । ज्याचें विठ्ठलीं ध्यान मन जडलें ॥३॥
नित्य विठ्ठल नाम गर्जती सप्रेमें । अवघे नित्य नेम झाले त्यांचे ॥४॥
अवघा इष्ट मित्र बंधु माता-पिता । केला आवडता पांडुरंग ॥५॥
नामा म्हणे ऐसे अवघे सं-प्रदाय । मिळोनि धरा पाय विठोबाचे ॥६॥

३०.
तेरा माजी तीन सात साक्षाक्तार । आठव निर्धार असी पद ॥१॥
नवमापासूनि दशमाचे अंतीं । बारावा निश्चिती योग जाणा ॥२॥
प्रथम अक्षरीं मध्यमा सूचना । नाम नारा-यणा अंतकाळीं ॥३॥
नामा म्हणे तुह्मी नाम स्मरा मनीं । वैकुंठ-भुवनीं वास होय ॥४॥