उपदेश - जनांस उपदेश १४ ते १७

१४.
संग खोटा परनारीचा । नाश होईल या देहाचा ॥१॥
रावण प्राणासी मुकला । भस्मासुर भस्म झाला ॥२॥
गुरुपत्नीशीम रतला । क्षयरोय त्या चंद्राला ॥३॥
इंद्रा अंगीं सहस्र भगें । नामा म्हणे विषयासंगें ॥४॥

१५.
लावण्य सुंदर रूपानें बरवी । पापीण जाणावी ते कामिनी ॥१॥
देखतां होतसे संगाची वासना । भक्ताच्या भजना नाश होये ॥२॥
ऐसी जे घातकी जन्म कासयाची । चांडाळीन तिसी नरकप्राप्त ॥३॥
नामा म्हणे तिचें पाहूं नये तोंड । पापीण ते रांड बुडवी नरा ॥४॥

१६.
कायारूप जिचें हिनवट अती । माउली धन्य ती आहे नारी ॥१॥
तियेवरी मन कदापी नव जाये । भजना न होये कदाचळ ॥२॥
ऐसिये माउली परउपकारी । घात हा न करी भज-नाचा ॥३॥
नामा म्हणे तिचे चरण वंदावे । वदन पहावें माउलीचें ॥४॥

१७.
परदारा परधन परनिंदा परपीडण । सांडोनियां भजन हरिचें करा ॥१॥
सर्वांभूती कृपा संतांची संगति । मग नाहीं पुन-रावृत्ति जन्ममरण ॥२॥
शास्त्रांचें हें सार वेदांचें गव्हार । तें नाम परिकर विठोबाचें ॥३॥
नामा ह्मणे नलगे साधन आणिक । दिधली मज भाक पांडुरंगें ॥४॥