उपदेश - मुमुक्षूंस उपदेश ११ ते १५

११.
राम म्हणतां रामचि होसी । भाक घेईं मजपाशीं ॥१॥
लवण समुद्रीं जागा मागे । तेंहि समुद्र झालें अंगें ॥२॥
वात दीपासंगें गेली । तेहि दीप अंगें झाली ॥३॥
नामा सांगे भाविक लोकां । नाम घेतां राहूं नका ॥४॥

१२.
केशव ह्मणतां जासी केशवपंथें । त्यांहूनि सरतें आ-णिक नाहीं ॥१॥
वेद कां पढसी शास्त्र कां सांगसी । उदंड वा-चसी हरी ह्मणतां ॥२॥
पहा याहूनियां आन नाहीं दुसरें । भीष्में युधिष्ठिर उपदेशिला ॥३॥
नामा ह्मणे धरीं केशवीं विश्वास । तरसी गर्भवास नामें एका ॥४॥

१३.
गुळ गोड व लगे ह्मणावा । तैसा देव न लगे वानवा ॥१॥
सेवी तोचि चवी जाणें । येरा सागतां लजिरवाणें ॥२॥
नामा ह्मणे या खुणा । तुह्मी ओंळखा पंढरिराणा ॥३॥

१४.
मार्गीं चालतां उगलें न चालावें । वाचेसी ह्मणावें रामकृष्ण ॥१॥
हरि बा हरि हरि मुकुंद मुरारी । माधव नरहरि केशिराज ॥२॥
ऐसा छंद वाचे सर्वकाळ जयां । नामा ह्मणे तयां दोष कैंचे ॥३॥

१५.
देवा सन्मुख दीपमाळा । कोणी भक्त हो उजळा ॥१॥
तेल घालारे फारसें । नामा ह्मणे रे उल्हासें ॥२॥
नामा दीपमाळ पाजळी । तेणें भक्ति त्यास झाली ॥३॥