उपदेश - जनांस उपदेश ३० ते ३५

३०.
हरिनामीं उदास तो पतित निष्ठुर । तया यमकिंकर गांजितील ॥१॥
तोचि हरिचा दासु नामीं । ज्या विश्वासु । तया गर्भवासु नाहीं नाहीं ॥२॥
मार्ग सांडोनियां आडमार्गें जाती । ते व्याघ्रा वरपडे होती क्षणामाजी ॥३॥
नामा म्हणे जिंहीं नामीं आ-ळस केला । तो येवोनि गेला व्यर्थ एक ॥४॥

३१.
रामनाम म्हणतां संसाराचें भय । म्हणती त्याच्या होय जिव्हे कुष्ट ॥१॥
अमृत सेवितां कैंचेम ये मरन । जाणती हे खूण अनुभवी ॥२॥
ज्याची एकवृत्ति रामनामीं प्रीति । असतां कैसे होती गर्भवास ॥३॥
नामा म्हणे नामीं दृढ भाव धरा । आत्म-हित करा जाणते हो ॥४॥

३२.
दिशा फेरफेरे कष्टशील सैरा । किती येरझारा कल्प-कोटी ॥१॥
विठ्ठलाचे नामीं दृढ धरीं पाव । येर सांडीं वाव मृग-जळा ॥२॥
भक्ति भक्ति सिद्धि जोडोनियां कर । करिती निरंतर वोळगण ॥३॥
नामा म्हणे जना मानी पैं विश्वास । मग तुज गर्भ-वास नव्हे नव्हे ॥४॥

३३.
सांडीं सांडीं पसारा विषयाचा चारा । विठ्ठल मोहरा वोळंगे वेगीं ॥१॥
होईल तुझें हित होसिल पूर्ण भरित । सर्वांभूतीं हित हेचि दया ॥२॥
वोळंगे विठ्ठलरूपा मार्ग हाचि सोपा । विष-याच्या खेपा तुटतील ॥३॥
नामा म्हणे केवळ आह्मां नित्य काळ । दिननिशीं पळ विठ्ठल देव ॥४॥

३४.
व्यर्थ कां हव्यासीं करिसी परोपरी । नाम निरंतरीं न म्हणा कां रे ॥१॥
आयुष्य जाईल क्षणांत सरोन । पावसी पतन कुंभिपाकीं ॥२॥
नाम संकीर्तन नाइके स्वभावें । प्रत्यक्ष तें शव ज-गामाजीं ॥३॥
नामा ह्मणे ऐसे गेले बहुतेक । सांगें सकळिकां हेंचि आतां ॥४॥

३५.
भूषक हव्यासें चालूनि भूमीतेम । मांजर तयातें टप-तसे ॥१॥
तसा तुज काळ टपे वेळोवेळां । वेगीं त्या गोपाळा भजावें बापा ॥२॥
भानुचेनि माप आयुष्य वो सरे । अवचितां कांरे डोळा झांकी ॥३॥
नामा म्हणे अरे निश्चिती हे मूढा । हरी नाम दृढा सेवीसीना ॥४॥