उपदेश - जनांस उपदेश ३६ ते ४०

३६.
पवित्र आणि परिकर । उभविलें मंदिर । दीपेंविण मनोहर । शोभा व पवे ॥१॥
श्यामअंगीं तरुणी । सुंदर होय रम-णी । पुरुषाविण कामिनी । शोभा न पवे ॥२॥
द्रव्यावि ण नर । जरी जाहला सुंदर । तो त्यावीण चतुर । शोभा न पवे ॥३॥
गिया आणि कठीन । इंद्रिया नाहीं दमन । षट्‍कर्मेंविण ब्रह्मज्ञान शोभा न पवे ॥४॥
नामा ह्मणे सुंदरा । रखुमादेवीवरा । तुजविण दातारा । शोभा न पवे ॥५॥

३७.
निरंतर तुह्मीं करावा विचार । भवाब्धीचा पार होय कैसा ॥१॥
जन्म गेलें वांयां विषयाचे संगें । भुलले वाउगे माया मोहें ॥२॥
अवघा करितां संसाराचा धंदा । वाचे वदा सदा हरि-नाम ॥३॥
सर्वभावें एका विठोबातें भजा । आर्ते करा पूजा हरि भक्त ॥४॥
सर्व सुख होई तुह्मांला आपैतें । न याल मागुते गर्भवासा ॥५॥
नामा ह्मणे तुह्मीं विचारूनि पहा । सर्वकाळ रहा सतसंगें ॥६॥

३८.
न फिटे हें ओझें मायेचा गुंडाळा । एका तूं गोपाळा शरण जाईं ॥१॥
तुटेल बिरडें सुटेल हा मोह । केशवींच भाव असों देणें ॥२॥
कईंचे हे क्लेश उदासीन वांया । भजणें यादवराया हेंचि सत्य ॥३॥
नामा ह्मणे सुफळ भजनचि करीं । सर्वांभूतीं हरि भजनभावो ॥४॥

३९.
कल्मष हरती जयाचेनि नामें । तें विसरोनि काय करावें ॥१॥
संसारतारक विसांवा हरि । गर्भवास चुकवी तो मुरारि ॥२॥
बाह्या उभारोनि घेतां राम नामा । वैकुंठींचा देव केशव परमात्मा ॥३॥

४०.
उदास भरण खळ बुद्धीसि कारण । त्याचें परिहरण रामनाम ॥१॥
कामसंदीपन दोषआचरण । त्याचें परिहरण रामनास ॥२॥
दुर्वासना गहन दुर्बुद्धि आचरण । त्याचें परिहरण रामनाम ॥३॥
नामा ह्मणे कारण संसारतारण । जरी मनीं निधान रामनाम ॥४॥