पद - मजला मुळ धाडी

( चाल : विनंति करुनि चित्त वळवा )
रेणुके ! मजला मुळ धाडी । आतां या दुःखांतुन काढी ॥ध्रु०॥
तुझ्याविण मी तिळ - तिळ तुटतें । कठिण दिन कांट्यावर कंठितें
भेटिच्यासाठीं उरिं फुटतें । पडे ना चैन मला कुठं तें
निरोधुनि मन, डोळे मिटते । घडोघडिं दचकुन परि उठतें
पडिलें भव चिंतेच्या पहाडीं । आतां या दुःखांतुनि काढी ॥१॥
पती येऊं देइना शेजारीं । फजिती करीतो बाजारीं
सवतिनें गांजियलें भारी । ऐकिलें अससिल परभारीं
मंडळी सासरची सारी । मला सुख देति न संसारीं
अटकलें मेल्यांचे दाढीं । आतां या दूःखांतुनि काढी ॥२॥
भेटतां भार्गवरामासी । पावतिल प्राण आरामासी
जोगवा मागिन सुखवासी । अथवा राहिन उपवासी
परि मी येइन तुजपाशीं । वांचवी अथवा दे फांसी
वल्कलें अथवा दे साडी । आतां या दुःखातुनि काढी ॥३॥
वाटते लटकी कां घाई । नव्हे ही लटकी कांगाई
धाडिते सांगुनि सूचना ही । उपेक्षा करणें बरें नाहीं !
खचित मी बाई, तुझ्यापायीं । टाकितें उडि गंगा - डोहीं
पडो या जगण्यावर धाडी । आतां या दुःखातुनि काढी ॥४॥
शुभासनिं आश्विन मासाची । स्थापना घटि नव दिवसांची
विलोकिन यात्रा वर्षाची । तोरणें येतिल नवसाचीं
परम दिनदयाळ तूं साची । माउली विष्णुदासाची
वसशी मृगराज - पहाडीं । आतां या दुःखातुनि काढी ॥५॥