पद - खचितचि मग तूं

( चाल - झाली ज्याची उपवर )
खचितचि मग तूं, माय कशाची ।
नाहिं तुला जरि, माझि आशाची ॥धृ०॥
वाढविलें दहीं, दुध पाजुनि ज्या । त्या मुखीं ओपिसी, धार विषाची ॥१॥
बळें काळापुढें, ढकलुनि देसी । ओढुनि घेसी, मांडि उशाची ॥२॥
भेट न देसी, जवळ न घेसी । वाटच दाविसी, दुरदेशाची ॥३॥
कां षड्रिपुची, खोड न मोडिसी । गांठ न सोडिसी, भवपाशाची ॥४॥
त्रिभुवननायके ! काय तुला जड । वाटली माझी, भीक पशाची ॥५॥
विष्णुदास म्हणे, पतित मुखानें । म्हणवुन घेऊं, नको कर्कशाची ॥६॥