(गीति)
व्यासें विधीस पुशिलें, कोणी म्हणती गणेशअवतार ।
झाला वरेण्यसदनीं, गज-मुर याचें तयास प्राप्त शिर ॥
आपण कथितां मजला, पार्वति उदरीं गणेश अवतरला ।
आहे प्रकार साचा, उकलुन कैसी असे कथा मजला ॥२॥
गणपतिचरितें पुष्कळ, नानायुगिं जाहलींच अवतारीं ।
त्याच्या अनंत शक्‍ती, कर्में घडलीं अनंत अवतारीं ॥३॥
मंत्रांशास्त्रांमाजी, ध्यानें असती अनंत वर्णियलीं ।
यास्तव संशय न धरीं, वदले विधि व्यास यांस जीं पुशिलीं ॥४॥
कलियुगिं गणेश केव्हां, घेई अवतार सांगतों व्यासा ।
आचारभ्रष्ट लोकचि, होती तेव्हां स्वधर्म हो लयसा ॥५॥
येणेंकरुन कर्में, यज्ञादी ते समस्त विधि बंद ।
जनपीडाकर जन्मति, असुर तया तो प्रभूच दे बंद ॥६॥
पूर्वी गणपति याचे, झाले अवतार ते युगीं तीन ।
आतां कलियुगिं प्रभु तो, अवतारें धूम्रवर्ण कीं म्हणुन ॥७॥
बैसे सुनीळ वाजीं, असि घेई तो करांत करि आजी ।
निर्मी अनंत सेना, म्लेच्छांचा वध करील तो सहजीं ॥८॥
गिरिकंदरांत बसती, पुनित असे विप्र त्यांस आणून ।
देई तयांस भू ही, पुनरपि कृतयुग जनील सांगून ॥९॥
ऐसें पुराण सांगुन, व्यासा सांगे गणेशदेवाची ।
तपसा करुन मिळवी, व्यासा वरदीं प्रभूकृपा साची ॥१०॥
ऐसें सांगुन विधि तो, जाई अपुल्या करावया विधिला ।
इकडे व्यासहि गेला, करिता झाला त्वरीत तपसेला ॥११॥
बारा वर्षे व्यासें, केली तपसा बहूत तीव्र अशी ।
गणपति प्रसन्न झाला, प्रकटे व्यासासमीप वर-राशी ॥१२॥
(भुजंगप्रयात)
नृपा सोमकांता भृगू सांगतात ।
विधि व्यास यासी करीं कीं पुनीत ।
प्रभूंपूजना सांगुनी ब्रह्मदेवें ।
स्वयें उद्यमा लागला तो स्वभावें ॥१३॥
करी व्यास भावें प्रभूच्या तपाला ।
करी सूर्यवर्षें प्रभू प्राप्त झाला ।
असे कांति त्याची बहू सूर्यदीप्ती ।
प्रभू पाहुनी व्यास हे त्यास भीती ॥१४॥
प्रभू त्यासि बोले करिसी तपास ।
दिवा राति तूं पाहिलें मीं वरास ।
तपें तृप्त झालों त्वरें पातलों कीं ।
तुझ्या संशयासी हरीं मी वरें कीं ॥१५॥
तुला ज्ञान होई मशीं जाणण्याचें ।
तुझें नाम नारायण ठेवि साचें ।
असें नाम व्यासा बहूमान युक्‍त ।
प्रभूअ त्यांस देईअ वराही प्रयुक्‍त ॥१६॥
(गीति)
मुख्य पुराणें अठरा, आठरा आणखि पुराण उप करिसी ।
देउन वरास शिरला, व्यासोदरिं तो गणेश भक्‍तीसी ॥१७॥
व्यासें तिथेंच मंदिर, केलें निर्मित सुरेख रमणीय ।
स्थापी गजाननासी, पूजन केलें सदैव स्मरणीय ॥१८॥
त्या मंदिरांत व्यासें, विधिमुखिं जें ऐकिलें प्रभूचरित ।
वैशंपायन यांसी, कथिलें तें अपुल्या मुखें त्वरित ॥१९॥
वैशंपायन यांनीं, भूलोकीं तें प्रसिद्धसें केलें ।
भृगुंनीं भूपति याला, अपुल्या सदनीं सुपूर्ण तें कथिलें ॥२०॥