(गीति)
पंचाद्श वर्षांचा, गणपति असतां कमंडलूवरती ।
स्नानार्थ मुलांसंगें, गेला तों पाहिलाच मुर पुढती ॥१॥
व्याघ्रस्वरुप होता, पाहुन त्यातें कुमार ते पळती ।
श्रमले म्हणून निजले, याम्य दिशें चरण सर्व ते करिती ॥२॥
इकडे गणेश वधि तो, राक्षस तत्काळ त्या तिरावरती ।
तिकडे यम कोपुनियां, कुमार नेले धरुन ते हातीं ॥३॥
पाहे अंतरदृष्टीं, कुमार नेलें यमें पुरीं अपुल्या ।
जाणुन गणेश ऐसें, तो गेला मित्र सोडण्या अपुल्या ॥४॥
तेथें जाउन त्यानें, केलें उड्डाण बैसला स्कंदीं ।
अद्भुत साहस पाहुन, विक्रम कळला यमास प्रभु वंदी ॥५॥